Frieda lacht naar me van onder haar helm, ze zit naast me in het busje, dik ingepakt in haar rafting-uitrusting. Bij het depot krijgen we een wetsuit, 2 fleecetruien, een waterdichte jas, een muts, handschoenen, sokken, wetboots, helm en zwemvest. Het kost me ruim 10 minuten om het allemaal aan te trekken. Een fleecetrui onder mijn wetsuit en een eroverheen, met jas en zwemvest zie ik eruit als Jerommeke uit Suske en Wiske. Luke, onze supergespierde instructeur, klimt in een boot en doet de verschillende commando's voor. 'Go forward' is de makkelijkste dat is gewoon vooruit, maar bij 'hold on' moet je je vasthouden aan twee touwen en er ook nog aan denken dat je niemand met je peddel mept. 'Go left' of right is de lastigste, want als je de verkeerde kant kiest, slaat de boot om in de wildstromende Tongariro rivier en dat willen we niet. Zodra we vertrekken stopt het met regenen voor de rest van ons raftingavontuur.
Als het busje stopt, checkt Luke onze zwemvesten nog een keer. Jack maakt foto's van ons en haalt ons straks op met het busje. Onwennig pakken we met zijn zessen de boot op en dragen hem op Luke's aanwijzingen naar de rivier. Die ziet er nu al woest uit, klasse 3-4, dat kunnen we nét als het goed is. Er staan ons meer dan 50 stroomversnellingen te wachten, maar Luke oefent eerst heel rustig alle commando's met ons. Ik geniet van links en rechts steile rotswanden met groene varens en mossen erop, overal het getsjilp van vogels en het geluid van wild stromend water. Dan gaan we op een 'go forward' los, nog niet helemaal synchroon maaien onze peddels door het water. Luke weet precies hoeveel slagen elk deel van de rivier nodig heeft en geeft vaak korte rustpauzes. Met een voorzichtig "wiehoe" nemen we de eerste stroomversnelling. Daarna wordt het wilder. Ik adem het leven diep in en uit als ik mijn peddel met krachtige slagen door het witte water haal, de boot beweegt wild over de golven en de rotsen, het water slaat in mijn gezicht.
De Canadese zusjes worden bijna uit de boot gelanceerd als we de 'rock split' doen, dat is gewoon midden op een rots varen. Als ik handig buk met de rest op links, voor een overhangende boom, zie ik de forellen naast ons zwemmen. Weer een stroomversnelling, ik zie het kristalheldere water snelheid maken, de grote kiezels op de bodem schieten aan me voorbij terwijl Luke 'go forward strong' roept, dit keer draaien we een volledige pirouet in het water. Halverwege meren we aan bij een rots, wie er in wil springen vraagt Luke. Eh, ik heb het best heet in al die raftspullies en van de inspanning. Ik ga naast Luke staan die Mike probeert over het randje te kletsen. Ik zie zijn aarzeling, het lijkt veel hoger vanaf hier, Mike springt na lang wikken wegen. Ik besluit de gedachten in mijn hoofd te laten voor wat ze zijn en ga gewoon, mijn maag fladdert als in een achtbaan, onaangenaam en extreem bevrijdend tegelijk. Met een harde plons schiet ik meters onder water, mijn helm trekt aan mijn hoofd, het koude water op mijn gezicht ontneemt me even mijn adem. Eenmaal boven neem ik de white water swim positie aan, drijvend op mijn rug met de voetjes vooruit en met big smile bereik ik de oever. Frieda twijfelt geen moment en springt extra hoog voor een maximale plons, voordat ik haar breedgrijnzend uit de rivier trek.
We raften over stroomversnellingen met onheilspellende namen als 'McGyvers mistake', 'bitch' en 'knockle grater' oftewel 'knokkelrasp'. Op een rustig stukje rivier legt Luke de boot weer even stil om warme chocolademelk te drinken. Ik heb het hartstikke heet, maar smul van de choco. Nog een half uurtje. Jack staat op een uitstekende rots foto's te maken dus we doen extra ons best. We botsen tegen rotswanden, schuren over stenen, komen vast te zitten en als het einde in zicht is ga ik toch nog bijna over boord. We dragen de boot naar de oplegger en gaan met ons kletsnatte lijf op de banken zitten. Hoewel kletsnat? Het lijkt wel alsof mijn romp nog droog is. Als we onze kleding uitdoen is de fleece op onze romp inderdaad droog gebleven ondanks de duik. Rafting New Zealand levert niet alleen goede uitrusting en chocolademelk onderweg, we krijgen ook nog een biertje en een hotdog na onze warme douche. Speciaal voor mij een vegetarische, die ik helemaal volplemp met ketchup en mosterd. Als we terug naar huis lopen begint het heel licht te regenen, eenmaal binnen barst het los. Weer geluk.
Verstuurd met moeie armen
Maak jouw eigen website met JouwWeb