Met de wind mee
Een zachte bries raakt mijn wangen, mijn benen draaien soepeltjes de trappers rond, het o zo vertrouwde, kalmerende geratel van mijn ketting. Frieda zingt mee met de vogels en knoopt op nog geen 7 km van huis al haar eerste gesprek-met-onbekende-aan. Ik voel de ruimte in mijn hoofd, want op de fiets ben ik als een vis in het water. En we gaan weer heel, heel lang fietsen, zonder dat we precies weten waarheen.
Maak een Gratis Website met JouwWeb