Voorpret

“Yksi, kaksi, kolme!”, dreunen Frieda en ik synchroon de google translate dame na. Onze aanstaande reis naar Finland vergt een totaal andere voorbereiding dan die naar verre oorden op het zuidelijk halfrond. Visum, pillen tegen hoogteziekte, gele koortsvaccinatie en klamboe vervangen door een simpele uitrusting met credit card en muggenspul. Lekker makkelijk dachten we.

Waar we ook gaan, in iedere nieuwe taal leren we vooraf tot tien tellen, ja én nee zeggen, een paar begroetingen en vragen of het water drinkbaar is. Hartstikke leuk om alvast in reisstemming te komen. Naast de basistalen Engels, Frans en Duits kletsen we inmiddels ook een hartig woordje Spaans en Zweeds. Dat trekt in allerlei andere talen ook van alles mee. Italiaans, zwittertuusch (zwitsers duits), Deens, Noors, Tsjechisch, Portugees, zelfs in het Russisch komen herkenbare woorden en zinsnedes voorbij. McFlurry is in het cyrillisch gewoon ook МцФлурры alleen met andere letterpret.

Doorgaans steek ik mijn voorliefde voor het geschreven en gesproken woord niet onder stoelen of banken, maar voor het Fins moet ik mogelijk noodgedwongen een uitzondering maken. Dat lijkt dus echt helemaal nergens op. Geen woord klinkt of rijmt in de verste verte op iets wat ik de afgelopen 45 jaar voorbij hoorde komen. Zelfs een seizoen Sorjonen op Netflix wakkert geen sprankje Fins taalgevoel in mij aan. Mijn imitatie-Fins, meestal komisch treffend voor andere talen, blijft bij wat magere “rauti’s” en “ranta’s” steken. In het Fins klink ik, in tegenstelling tot veel andere talen, niet grappig vrees ik.

Nadat ik voor de vijfde keer ben vergeten hoe je goedemorgen zegt, gooi ik met een “ze spreken vast wel Engels” mijn handdoekje in de ring. Voor nu, want Finnen zijn wereldfameus om hun onderwijskwaliteiten. Die brengen mij ongetwijfeld wel een zinnetje vloeiend Fins bij. Dat mijn muggenbulten erg kriebelen ofzo. Of hoe lang het nog rijden is tot het meer….

Optimistisch zoek ik naïef op welke taal Estland eigenlijk spreekt. Als onderdeeltje voormalig Sovjet grondgebied moet hier iets bekends te vinden zijn. Laat dit nu net weer de enige Baltische staat zijn waar ook een soort van Fins gesproken wordt. Dat wordt lekker stilletjes in Tallinn straks. 

Midden in die taalworsteling laait mijn reislust plots weer tot grote hoogte op. Het onbekende lonkt verleidelijk in vreemde woorden, nog ongeproefde smaken, in onverkend gebied, een andere tijdzone. Blijkbaar is dit wat ik wil anders zat ik wel op een Franse camping op een klapstoeltje voor mijn tent. De beste avonturen gaan vergezeld van een redelijke dosis ongemak. De beste verhalen ook overigens. 

Geschreven met dolle voorpret