Traktor

Of dat ik eigenlijk ook mijn traktorrijbewijs heb? Hij vraagt het me, terwijl we de grote John Deere trekker met hogedrukreiniger weer enigzins toonbaar proberen te maken. Mijn broer tilt de happer op, zodat ik bij de onderkant kan. Grote hompen klei plonzen in de plassen. Ik peins over mijn rijvaardigheidsbewijs, zou best kunnen. De traktor glimt frisgroen als we gaan eten.

Al enige tijd geleden besloot ik mijn best te doen om de vele soorten voertuigen die mijn broer op zijn land heeft staan, ook te leren besturen. Om ook eens het lange hout te kunnen halen bij de bouwhandel, om de dubbel-assige aanhanger vol puin naar de milieustraat te rijden of om het snoeiafval uit het bos achter op het land af te voeren. Maar vooral omdat ze om onduidelijke redenen vrijwel altijd op een plek staan die bij nader inzien niet lekker uitpakt. Zo staat de grote bus altijd voor de kleine als je hem nodig hebt. Staat de aanhanger achter de grasmaaier. En de mooie, witte auto van mijn oudste nichtje tussen de traktor en de trailer. Wie al dat gemotoriseerde speelgoed alleen al kan starten en verplaatsen is van onschatbare waarde hier.

Thuis bestudeer ik aandachtig het roze pasje. Uitsluitend met leesbril op ontwaar ik het T-je, vlak naast een piepklein trekkertje. Verhip! Direct gaat er een wereld voor me open, vol nog ongeleefde mogelijkheden. Nieuwe tijden  bieden nieuwe kansen. Tegenwoordig schijn je zelfs met zo'n ding de snelweg op te mogen (...) Dus als mijn broer uitnodigend naar de traktor wijst, pak ik mijn kans. Eerst op de kleine hoor, voor te oefenen, de John Deere is voor les 3. Hij brult en rammelt als ik hem start. De banden pakken stevig in de gladde klei zodra ik de koppeling op laat komen. Een beetje stuurbekrachtiging zou welkom zijn, maar voor ik weet, keer ik dat vreemde voertuig op een klein stukje modder en koppel ik de aanhanger aan. Ik zoek naar de handrem.

Met rode wangen van spanning en pret rij ik 's avonds in mijn peugeootje naar huis. Dit ontsluit nieuwe vrijheidsgraden. Wat als ik nu ook mijn zin kan krijgen? Met die dikke banden onder je bips krijgt de burgemeester je veel moeilijker van de snelweg af. Daar kunnen we kort over zijn. Ik vraag me af wat ik zou willen afdwingen? Oh, lekker voor het grotere geheel, zoals wereldvrede, luid toeterend over de A73. Of zal ik gaan voor iets minder altruïstisch, zoals BTW-vrije chocolade? Ja! En dan meteen zo'n drogreden erbij. Ik peins met de dieseldampen nog in mijn haar. Zonder chocola geen gelukkige vrouw. Het lijkt waar, maar dat is het niet. Perfect.

Het merendeel van Nederland heeft dat T-je onderaan het rijbewijs. Het merendeel kiest ervoor om, ondanks de mogelijkheid, de vaardigheid, de gelegenheid en zaken om voor te vechten, niet te blokkeren met of zónder landbouwvoertuig. En dat is echt niet, omdat ze denken dat die letter staat voor trutmobiel. Nee, de overgrote meerderheid kiest er bewust voor om niet eenzijdig af te dwingen, om te luisteren i.p.v. te schreeuwen, om oplossingen te zoeken waar we allemaal beter van worden. De meerderheid kiest voor verbinding, in plaats van uitsluiten. Ondanks de verleiding om heerlijk te gaan voor wat hen het beste uitkomt. Ik hoop dat we het vol houden. Misschien maar even niet op de traktor...

Geschreven met ondeugd