Op volle zee

Onverwachte ontroering als ik Helsinki langzaam kleiner zie worden vanaf de achtersteven van de Viking xprs. We varen tussen de eilanden van de Suomenlinna vesting door naar volle zee. Ik kijk uit naar nieuwe avonturen op de andere oever. En ik laat het inmiddels vertrouwde Finland los.

Het land zonder bouwvak, met twee seizoenen: winter en het constructieseizoen. Slechts drie maanden per jaar is de grond ontdooid, het daglicht voldoende en de hoeveelheid neerslag acceptabel genoeg dat er gebouwd kan worden. Dus overal waar we komen bouwputten waar 24/7 in wordt gewerkt.

Het land zonder lerarentekort. Iedereen wil hier leraar worden, alleen de allerbesten worden toegelaten. Met zonder twijfel het beste onderwijssysteem ter wereld. Geheel cijferloos en gericht op leren en ontwikkeling. Het resultaat is overal merkbaar. Vrijwel alle Finnen, jong en oud, spreken vloeiend Engels en Zweeds. Naast dat ontzettend lastige Fins ook nog. Verantwoordelijke, vriendelijke mensen waarvan je hooguit kunt zeggen dat ze zo’n subtiel gevoel voor humor hebben dat het voor mij grotendeels verborgen blijft. 

Frieda geniet hier als juf opperste bewondering. Als ik probeer uit te leggen dat ik een soort van juf voor juffen ben, zoekt men naar een hokje ergens hoog in een hiërarchie die ik niet ken van Nederland. Wat of dat ik leraren dan nog te leren heb, vragen ze. Mijn antwoorden snijden, vaker dan in Nederland, dik hout merk ik. Finnen willen docenten die ze helpen om zelf iets te leren. En dat is gewoon heel moeilijk, het duurt jaren voordat je dat in de vingers hebt. In mijn woordkeuze hoor ik dat ik gewend ben om mijn visie op goed onderwijs voorzichtig in te kleden, zodoende niet al te progressief-revolutionair over te komen. Door schade en schande aangeleerd in de trage onderwijscultuur van mijn moederland, maar hier volstrekt overbodig. Men begrijpt hier precies wat ik bedoel. Een groter compliment aan mijn onderwijskwaliteiten kan je mij niet maken. 

Op het winderige zonnedek van de gigantische ferry een nieuwe mix van talen. Fins, Russisch en iets nieuws. Dat moet Ests (of is het Estisch??) zijn. De mensen iets minder gepolijst. Iets minder nuchter ook zodra we we internationale wateren bereiken en de sterke drank taxfree vloeit. Op naar de andere oever. 

Geschreven op de  Finse golf