Mijlpaal

Zodra ik merk dat ik de instructies van onze yogaleraar voor mijn maatje vanuit het Spaans naar Engels aan het vertalen ben, val ik even stil. Er mist iets, of juist niet. Met groot bewustzijn bezie ik mijn gedachten. Ze zijn Spaans… Een mijlpaal van fenomenale omvang.

Voorheen vertaalde ik altijd al het Spaans in mijn hoofd eerst naar het Nederlands, om het vervolgens naar een andere taal om te zetten. Een tussenstap die ik onbewust duizenden keren zette, tot ik dat opeens niet meer deed. In die vreemde afwezigheid van een luttel denkstapje onthult zich plotseling mijn enorme progressie. Een mijlpaal die ik eerlijk gezegd niet had verwacht.

Na 12 ‘gewone’, 4 conversatie en 4 privélessen. Na een yogatraining in het park, een fiesta de paella en vele, vele ontmoetingen, todo en Español, zat het er wellicht ook wel een beetje aan te komen. Als de caissière bij de buurtsuper me, na een paar bezoekjes, een klantenkaart aanbiedt én ik ook nog eens versta wat ze zegt, realiseer ik me dat het ook voor mij is weggelegd. Vloeiend Spaans spreken en vloeiend Spaans verstaan.

Het is niet dat ik niet vertrouw op mijn lerend vermogen. Ik weet echt wel dat mijn denkkracht en discipline me niet in de weg staan. Maar eerlijk gezegd was het écht leren beheersen van deze nieuwe taal tot nog toe meer een droom, een verre wens. Vooral iets om naar uit te kijken, voor de toekomst, omdat je nooit te oud bent om te leren of te dromen. Zoiets, jeweetwel. En hoewel ik nog steeds een fikse ruimte zie voor verbetering, maakt mijn hartenwens plots kamp op in mijn nabije toekomst. Een mijlpaal.

Samen met profesora Adriana maak ik in mijn laatste les de balans op. Met haar oefende ik het moeilijkste. Het, in gesproken taal toepassen van de vele werkwoordstijden die het Spaans rijk is. Een uitdaging op zich, maar mijn karakter kent een extra uitdaging. Het Maken Van Fouten. Dat kan ik nog altijd het minst goed van alles én ook hierin tekent mijn groei zich af. Wie zichzelf toestaat fouten te maken, zal wijsheid vergaren. En een slordige 200 nieuwe woorden. Niet te vergeten.

Op een piepklein terrasje ver van de toeristische plekken, vier ik mijn succes en de afsluiting van mijn cursus met verrukkelijke tapas die ik nooit eerder at. Wie nieuwe dingen uitprobeert, zal heerlijk smullen. Meestal…. 

Het vliegt voorbij zo’n weekje les, maar het mooiste moet nog komen. Goede vrijdag, een dag waarop heel Spanje het werk neerlegt, leek roet in mijn eten te gooien. Tot bleek dat ook hier de schoonheid in het onverwachte schuilt dus bezoek ik morgen de plek der plekken. Wie kansen ziet, heeft altijd wat om naar uit te kijken.

Geschreven vol trots