Het Fort

Om 11 uur (...) wekt een brandoefening ons in drie talen. Ook in Finland staat veiligheid voorop. Ik had de aankondiging gisteren al in de lift gezien dus we rekken ons ontspannen nog eens uit, terwijl de slow-whoop klinkt uit het rooster waarvan Frieda dacht dat het de airco was. Heerlijk uitgerust spring ik van ons hoge bed om koffie te zetten. 

De zon schijnt fel naar binnen. Het weer is veel mooier dan ik had verwacht op deze breedtegraad. Voorzichtig probeer ik korte broek en t-shirt uit om er vervolgens de hele dag in te blijven lopen. Vandaag is het zwerfdag zoals onze gewoonte in een nieuwe stad vaak dicteert. Koffiedrinken, brunchen en Het Bezoek Aan De Supermarkt. In Nederland een noodzakelijk kwaad, in vreemde landen een belevenis waar ik naar uitkijk. Voedingsgewoontes zijn nergens zo duidelijk als in de lokale kruidenier. Vis, vis, yoghurt, fruit, brood, vis en twee gangpaden snoep. Bij kassa nog wat gratis Finse les en behulpzaamheid.

Dan starten we het zwerven. Dat is dus rondlopen zonder bestemming met als doel iets tegen te komen dat we nu of de komende dagen opeens wel als bestemming zien. Natuurlijk heb ik vanochtend op een zwerftochtje op internet al iets fantastisch gevonden, maar dat is pas voor zondag. We stuiten in de havens op een overdekte markt waar zoveel zalm te koop is dat de walm ons nog omhult als we bij de bootsteiger halt houden. Er was iets met een fort op een eiland…

Finland staat bekend als het land van duizend meren. Onbegrijpelijk want er zijn hier minstens een miljoen eilandjes, afhankelijk van de waterstand. Laten we zeggen dat varen in het donker hier niet echt een goed idee is. Talloze rederijtjes bieden ieder hun eigen tochten aan langs één of meerdere van die stukken opgesplitst land voor de kust. Veels te toeristisch naar mijn smaak tot we voor de steiger van de gewone ‘GVB’-veerpont naar Suomenlinna staan. Frieda kijkt me opgetogen aan bij het vooruitzicht een boottochtje te maken. Ik mompel nog iets met een fort, maar haar pret valt niet te drukken. Op het zonnedek wapperen we een kwartiertje in de wind naar Het Fort.

Dol als ik ben op een beetje historisch erfgoed, had ik het natuurlijk allang gezien, dat eiland met dat fort. Ooit gebouwd door de Zweden om de zoveelste Russische invasie te weerstaan. Tevergeefs overigens, want het fort en wat later Finland zou worden, vielen gewoon in handen van de oosterburen. Finland werd pas een zelfstandig land toen het zich in 1917 onafhankelijk verklaarde van afwisselende Zweeds-Russische bezetting. Het fort werd sportief opgeknapt en omgetoverd tot een zeer gewilde attractie voor zowel toeristen als Finnen zelf.

De vesting van Suomenlinna beslaat maar liefst zes eilanden vol barakken, munitieopslag, bibliotheek, kerk, woonhuizen en inmiddels zelfs een k-markt voor de schaarse lokale bewoners. Het houdt het midden tussen de Zaanse schans en fort Pannerden waar mijn vader rondleidingen verzorgt. Als Frieda na een uurtje wandelen ijsjes ziet holt ze enthousiast naar de toonbank. De verkoopster drukt nog net de vorige klant op het hart vooral uit te kijken voor zeemeeuwen. Resoluut draait mijn vrouw zich om. Na Het Debakel Met Het Croissantje En De Zeemeeuw op Texel nuttigt zij nog geen kruimel brood onder het loerend oog van deze verschrikkelijke roofvogels.

We kiezen uiteindelijk veilig voor een biertje. Daar heb ik nog nooit een meeuw in zien duiken. Met prachtig uitzicht op een zee vol cruiseschepen en de contouren van de Estlandse kust schrijf ik een kaartje aan mijn nichtje. Vorige week belde ze me samen met oma om me een fijne vakantie te wensen. Zodra ik haar inlicht over mijn eerste reisbestemming kijkt ze me argwanend aan. Heel even schiet haar blik naar oma, “Finland? Dat is toch geen land?” Het knikje van haar betrouwbare oma geeft mij het voordeel van de twijfel. Maar, zo meldt ze erbij, het is wel erg toevallig dat ik op vakantie ga naar een land dat is vernoemd naar haar grote broer. Lachend beloof ik haar een kaartje te sturen als bewijs. 

‘s avonds rusten mijn vermoeide benen op de hete, houten saunabank. Ik voel de spanning uit mijn lijf wegtrekken. Geen slechte dag voor een dag zonder plan. Ik ben benieuwd wat we morgen gaan doen.

Geschreven op een felverlichte avond