“Hee, Irma!”, roept Frieda opgetogen, terwijl onze premier zijn sombere boodschap start. Doortastend en alert gebaart ze de moeilijke boodschap van Mark. Weer een lockdown, er zit niks anders op, dat snappen we heel goed. Zodra Hugo het woord neemt appen we alvast gelaten wat sport en werkafspraken af. Om er vervolgens, door de coronawol geverfd, meteen de kansen van in te zien.
Zo hebben we, wegens gesloten scholen, per direct tijd voor de kerstboodschappen en aangrenzend plezier. Verheugd maak ik met mijn broer plannen om de badkamerverbouwing van mijn ouders op te luisteren met een versnelde storting van veel beton. Nog in de laatste 20 niet-essentiële winkelminuten zoeken we een boek voor mijn leeshongerende nichtje. Het vooruitzicht door haar online te worden voorgelezen maakt mijn hart bij voorbaat warm.
Eindelijk tijd om mijn badkamer eens grondig te schrobben, mijn Spaanse huiswerk de atención te geven die het verdient en de minionskoekjes te bakken die Frieda me recentelijk kado gaf. Als ik het Mhingspel op tafel zet, flitsen flarden gezelligheid, glühwein en verbondenheid door me heen. De gedachte dat eenieder die mij lief is in goede gezondheid verkeert, vervult me met rust. Het is wat het is.
Onlangs verloor mijn beste vriendin haar vader en ik een goede vriend. Ik prijs me gelukkig dat we onder minder beperkende omstandigheden afscheid van hem konden nemen. Dat we hem tot zijn allerlaatste uur in het verpleeghuis konden bezoeken. Dat ik in vrijheid zijn hand kon vasthouden toen woorden er niet meer toe deden. Wat maken die paar weken lockdown uit als ik nog een heel leven voor me heb? Het kan heel veel erger dan dit.
Natuurlijk doet het me zeer. De leuke klussen die ik moet afzeggen, de vrienden die ik mis, weer een gesplitste Kerst, opnieuw onzekerheid over de duur van de zoveelste lockdown. Samen met Frieda raak ik de tel kwijt, golf nummer vijf, lockdown nr ..? In afwachting van onze boosterprik en betere tijden nestelen we ons veilig op de bank met een ruime voorraad kerstfilms. En als we daar doorheen raken, is er altijd nog het opgewekte gemoed van mijn echtgenote. We redden het wel.
Geschreven bij de start van golf nr 5
Maak jouw eigen website met JouwWeb