Tijdens mijn laatste loopje in het park adem ik de koele dennenlucht diep in. Duiven koeren door het exotische gekwetter van mij onbekende, bontgekleurde vogels. Vroeg in de ochtend schijnt de zon al zo fel dat ik zwetend in korte broek en t-shirt mijn rondje over het stoffige pad hol. Spanje dat zich meer volgens de kalender kleedt, draaft overwegend in lange broek, jas en een enkele muts haar kilometers.
Mijmerend neem ik de week nog eens door. Naast een paar honderd nieuwe woorden, kilometers praten én wandelen, nieuwe vriendschappen en een hernieuwde bewondering voor mijn zelfredzaamheid, haalde ik ook nog twee flinke opdrachten binnen voor mijn bedrijf. Er even tussenuit staat mijn nieuwe werken niet eens in de weg.
Zodra ik de deur van mijn hotelkamer dicht trek, voel ik aan de heimwee die direct fel oplaait dat ik het echt naar mijn zin heb gehad. De jongedame bij de receptie schudt lang met twee handen de mijne. Ze ratelt speciaal voor mij een tandje langzamer een hele rits aan lieve complimenten en wensen t.a.v. het verloop van mijn terugreis. Ik versta bijna alles wat ze zegt.
Ik sleep mijn koffertje door de stad in de hitte van de middag. Met licht verdoofd rechteroor wegens tegeltjes-gekletter duurt het even voordat ik het getoeter goed kan lokaliseren. Een weekje Valencia heeft me flink ongevoelig gemaakt voor het geluid van autotoeters. Men gebruikt dit onderdeel hier voor bijna alle communicatie vanuit de heilige koe. Natuurlijk ook voor het afwenden van gevaar en voor het uitdrukken van ongenoegen en irritatie zoals thuis. De claxon hier echter een veel uitgebreidere, sociale functie. Zo toeter je als je iemand kent, als je iemand denkt te kennen of als je iemand wilt leren kennen. Of als je iemand voor wilt laten of juist niet. Men drukt hem diep in als het verkeer dreigt te stokken, ongeacht de oorzaak. Voor iedere gelegenheid een eigen toeterlengte en volume. Met de talrijke stoplichten en de ongelooflijke hoeveelheid verkeer in Valencia levert dat een metropolitisch concert dat noodzakelijkerwijs door het gehoor uitgefilterd moet worden.
Maar dit getoeter klinkt anders, gevarieerder, intenser en vanuit alle windrichtingen. Naarmate ik de bron van de herrie nader, neemt ook de indringende geur van diesel toe. Dan sta ik er midden voor, een bonte verzameling landbouwvoertuigen gehuld in blauwe dampen, oorverdovende herrie, mannen in gele hesjes die drukdoend tussen de tractoren heen en weer krioelen. Spaanse vlaggen wapperen tussen spandoeken met leuzen. Iets zegt me dat de boeren hier ook ergens ontevreden over zijn.
Mijn hoofd roept plichtmatig direct alle tractoronderdelen in het Spaans…..als ik iets nieuws leer….Ik zit er goed in, geloof ik. Naarstig zoek ik in hun teksten naar het woord crisis de nitrógeno, stikstofcrisis. Maar nee, deze boeren toeteren om iets anders duidelijk te maken. Woord voor woord vertaal ik in de chaos midden op straat met mijn woordenboekje de boodschap op hun spandoeken. De afgelopen dagen lazen we ter oefening veel politiek getinte, Spaanse krantenberichten. Boeren kwamen er niet in voor, corruptie en machtsmisbruik wel. Deze toeterende massa tractoren protesteert als één man tegen de veel te lage prijzen die zij voor hun producten ontvangen. Distibuteurs, groothandels en winkeliers romen zoveel winst van hun marges dat ze de straat op gaan om op te komen voor hun bestaan.
Veel sympathie op straat voor dit protest. Opvallend, want wie goed nadenkt beseft direct dat het dus ook de consument is die dit in stand houdt. Maar het protest lijkt zich vooral tegen ‘het systeem’ te richten. Wel zo makkelijk, want dan voelt niemand zich echt aangesproken. De sfeer is ontspannen, zij het zonder de knusse, nuchtere, gezelligheid die van de Hollandse boerenprotesten afstraalt. De verkeerschaos is overigens er niet minder om.
Mijn laatste les ratel ik geoefend mee in een discussie over pauzes en een nieuwe ontslagwet op het werk. De details besparend prijs ik me gelukkig dat ik niet in Spanje hoef te werken. De groep valt me om de hals, ik vind het ook jammer dat ik weg ga. Gelukkig wacht er thuis ook heel veel moois op me.
Geschreven op de terugweg
Maak jouw eigen website met JouwWeb