Het boek

Of dat ik het leuk vind als ze me wat voorleest… Van achter dampende pannen vol heerlijks, met in mijn hoofd 8 kerstrecepten die om aandacht vragen, draai ik me naar haar om. Uiteraard. Leuk. Graag. Verheugd steekt ze het boek omhoog. Mijn hart maakt drie sprongetjes, geraaktheid tot in mijn tenen. Met heldere stem leest ze me voor over de kleine schrijfster. Ik ga midden in de kerst-kook-chaos-gezelligheid naast haar op de keukenvloer zitten voor dit kerstgeschenk dat plots uit de hemel valt. Want de kleine leest me voor uit mijn eigen werk.

Maanden geleden bonsde het verhaal op een vroege zaterdagochtend plots in mijn hart en mijn hoofd. Ze was bijna jarig, dol op lezen en nog meer op schrijven. Al maanden mijmerde ik op een verhaal, speciaal voor haar. Geen idee waarover alleen. Tot de inspiratie in een flits losschoot…..een verhaal over een meisje dat graag wil schrijven, maar niet weet waarover. De kleine schrijfster was geboren.

In de warme, heerlijk ruikende keuken leest ze gestaag door. Halverwege hoofdstuk 7 stopt ze even om me uit te leggen waar dit stukje over gaat. Over haar en haar broer. Hoewel ze het boek grijs heeft gelezen, staat het einde haar niet meer zo bij. Ze lijkt op mij. Altijd benieuwd naar wat we al tig keer hebben gelezen. Op een miljoen manieren de moeite waard dit.

Ik schreef het in een dag, in het jaar dat ik meer las dan schreef. Tien hoofdstukken met erachter ruimte voor haar eigen verhaal. Oplage 2 stuks. Eentje voor haar en een voor oma. Een paar eenvoudige plaatjes die de verbeelding prikkelen blijkt later. Ze wijst haar favoriet aan en bladert middenin haar verhaal terug naar het begin van het boek. Om me na een korte stilte het motto voor te lezen ‘Wie schrijft heeft altijd wat te lezen’. Ik realiseer me opeens dat het tijd is om weer wat te lezen te schrijven.

Mijn broer staat met verhit hoofd en paneermeel aan zijn handen zuchtend voor me. Ik blokkeer heel gezellig onhandig alle uitvalswegen in de keuken van onze ouders en gooi ons nauwlettend, schematies uitgewerkte kerst-kookplan in de war. Dus kus ik de kleine dankbaar op haar voorhoofd en en richt me weer op de rode wijnsaus. 

Al roerend en omscheppend denk ik aan het einde dat ik aan het boek schreef. Over gewoonweg opschrijven wat je beleeft, hoe je beleeft. En dat dat prachtige verhalen oplevert.

Wie schrijft wordt soms voorgelezen uit eigen werk.