Echte Man

Het blijft gissen naar hoe het precies is gegaan, maar hij zal ongetwijfeld zijn tanden hebben gepoetst die ochtend. Hij zal zijn vrouw met een kus een fijne dag hebben gewenst. Liefdevol zijn hand op het hoofd van zijn dochter hebben gelegd om haar succes te wensen met haar proefwerk. Daarna moet hij de garage in zijn gestapt op zoek naar een tuinfakkel, hij weet zeker dat er nog eentje over is van het examenfeest van zijn zoon afgelopen zomer.

Ik vraag me af wat hem heeft bezield toen hij naar het politiek café in zijn dorp reed, op de achterste rij ging staan en zijn fakkeltje ondanks de harde wind aan probeerde te krijgen. Dat ze die heks maar moeten pakken, bijt hij haar vanaf veilige afstand toe. Met de groetjes van Max. Hij waant zich ongezien en ongehoord. Hij heeft gedaan wat hem te doen stond. Een Echte Man.

Ik vermoed echt dat hij er een goede dag van heeft gehad. Tot hij 's avonds bij thuiskomst de angst in de ogen van zijn dochter ziet. De angst van een vrouw voor een man met een fakkel. Het loopt hem dun door de broek als hij denkt aan wat een Echte Man nu zou doen. Maar zijn karakter staat hem geen weg terug toe. In paniek haalt hij het beste uit zijn smoezenrepertoire. Dat het maar een tuinfakkel was. Hij weet dat hij fout zit, maar hij zal het ermee moeten doen. Deze nu niet meer zo anonieme man.

Ik denk aan hoe zij zich heeft gevoeld toen ze na dat hele eind rijden die vlammen zag. Het moment dat de grimmigheid zich, na maanden te zijn bespuugd en verguisd, aan haar opdrong. Die fractie van een seconde waarin ze zich realiseerde dat ook deze mensen haar naar het leven staan. Haar knieën zullen vast ook wel knikken, haar hart in haar keel.

Ze haalt diep adem, maakt nog voordat ze de autodeur opent al contact en stapt uit. Zonder fakkel, tractor of spandoek, schudt zij hen de hand. Echte Mannen zijn vaak vrouwen. En het wordt tijd dat we van ons laten horen.

Geschreven in de late Middeleeuwen