Goede juf

Wiebelend richt ik me op, het zweet op mijn voorhoofd, mijn armen, benen en rug op weer een nieuwe manier gedraaid. “Nu til je je linkervoet van de grond”, ze zegt het altijd alsof het heel makkelijk is. Alsof het anatomisch mogelijk is ook, alsof ik na drie keer draaien nog weet waar mijn linkervoet is. Achter me zie ik de dames vervaarlijk heen en weer zwaaien op hun rechterbeen. Ik geef haar het voordeel van de twijfel en doe opnieuw iets waarvan ik niet wist dat ik het in me had. Ik voel de kracht van een goede juf.

Al jaren wring ik me in allerlei bochten voor haar. Jaren waarin ik fitter en sterker werd dan ooit, waarin mijn rugpijn verdween, maar ik nul leniger werd en ook dat leerde accepteren. Honderden oefeningen die de zwaartekracht op talloze variaties tartten, sterkten mijn spieren en mijn gemoed. Want de kracht van pilates is alles behalve fysiek. Dat weet alleen een goede juf.

Natuurlijk bracht ik uitgestrekt, gedraaid, gehoekt, wankelend en gevloerd vele uren door op mijn matje. Echt wel dat ik dat licht atletische dat zich aftekent als het licht goed valt grotendeels aan haar eindeloze variatie, op het oog eenvoudige, in de praktijk alles behalve, oefeningen te danken heb. Maar de invloed van een goede juf gaat veel verder dan dat.

Het is iets met plezier. Dat je met lol naar de sportschool gaat. Ook als het regent, donker is en je fietsband lek. Dat je dan nog steeds gehaast appt of je alsjeblieft online mee mag doen. Dat je zelfs op zakenreis via zoom vanuit je hotelkamer naar de dames 200 kilometer verderop zwaait. Dat de zaal soms zo vol is dat we allemaal tegelijk dezelfde kant op moeten buigen om botsingen te voorkomen. Dat je soms zo hard om haar grapjes moet lachen dat je buikspieren verzuren. Dat je tijdens de les van geluk spreekt dat je les hebt van een goede juf.

Ik weet als geen ander hoe zuinig je moet zijn op goede juffen. Dus zet ik mijn talent Mijn Uiterste Best Doen maximaal voor haar in. Aangevuld met het maken van gevatte grapjes waar ik vervolgens vooral zelf erg om moet lachen. We zijn allemaal zuinig op haar, rollen haar mat vast uit, zeulen de rondslingerende gewichten van de vorige groep weg, brengen wat lekkers voor haar mee. We bezoeken massaal haar laatste lessen, want één ding is zeker, een goede juf vindt altijd ergens een nieuwe uitdaging. Dat heb je met goede juffen, die kunnen gewoon heel veel.

Zoals het een goede juf betaamt, gunt ze ons een ruime ontwenningsperiode. Afscheid nemen van een goede juf vergt tijd, maar ik vermoed het omgekeerde nog meer. Dat vergeten we wel eens, dat goede juffen ook te luisteren hebben naar de stem van hun hart die roept dat het tijd is om verder te gaan. Ook al was het nog zo leuk. Dat ook zij de tijd nodig hebben om afscheid te nemen en zich op te maken voor een nieuw avontuur.

Dus strekken, giechelen en wiebelen we gezamenlijk nog wat uurtjes tot de laatste les aanbreekt. In het volste vertrouwen dat een andere goede juf m/v ons tot haar nieuwe uitdaging zal betitelen, neem ik langzaam afscheid van deze. Goede juffen vergeet je toch nooit. 

Geschreven voor mijn pilatesjuf