100 redenen

Ik veeg de regen uit mijn ogen, trek wat aan mijn kletsnatte shirt en spring om een plas water heen. In de stromende regen hardlopen is niet bepaald mijn hobby. Aan de verder lege straten leid ik af dat dat voor meer dorpsgenoten geldt. Van de lijst met 100 redenen om niet hard te lopen, is minstens de helft neerslaggerelateerd. Miezer, hagel, stortbui, sneeuw uiteraard, maar ook ‘grote’ kans op regen of dat ik die dag al een keer zeiknat ben geplenst, voer ik op als excuses om vooral niet in de schoentjes te stappen.

De overige helft heeft grotendeels betrekking op fysieke en mentale factoren, die overigens geheel buiten mijn invloedssfeer liggen….Ik kan niet hardlopen want ik ben moe, heb honger, heb nét gegeten, mijn linker hamstring trekt een beetje, mijn rechter enkel is net hersteld, mijn blaar speelt op, ik heb teveel aan mijn hoofd, het is al laat, het is nog vroeg, Frieda is geblesseerd. Zo kom ik makkelijk tot de 80. Als ik echt smoesjes tekort kom dan staan in de dankbare reserve altijd nog het optisch eerbare, ja maar ik heb nog zoveel werk liggen. Of de geruststellende gedachte dat de weegschaal me die ochtend (of eerder die week) gunstig gezind was. Een paar argumenten om vooral het kleine en niet het grote rondje te hoeven lopen sluiten de reeks.

Ja, ik ken mezelf al een tijdje. Dus toen ik begon met hardlopen en het aanleggen van mijn smoezenlijst, startte ik simultaan een verzameling redenen om vooral wél te gaan hardlopen. Ik word er fit, slank, gezond van, ja ja, die staan erop. En dat ik er zo lekker van slaap, mijn gedachten lekker kunnen fladderen en dat deze lichaamsbeweging weinig tijd kost. Na de eerste moeizame maanden, gevuld met spierpijn en raspende ademhaling ontdekte ik de lol van het uitbreiden van mijn wel-lijst. Zo kon ik de seizoenen die zich in de natuur op precies hetzelfde rondje aftekenden prachtig volgen. Wedstrijdjes als de halve van Egmond en de damloop ontpopten zich als heerlijke dagjes weg. De tijd vertraagt als nooit tevoren. Ik blijk fysiek en mentaal tot veel en veel meer in staat dan ik had durven dromen. Toen ik op mijn reizen geweldige wereldsteden als New York, Parijs, Londen en Assen al hollend besloot te verkennen was mijn verzameling al ver over de 500.

De buren kijken er niet meer van op als ik weer met een doosje of tas voorbij draaf. Boodschappen en rennen gaan uitstekend samen.  Afhankelijk van de omstandigheden vragen ze betrokken of ik geen last heb van de warmte, kou, regen, gladheid, het donker of wind, zodat we altijd gespreksstof hebben. De lijst voordelen is haast oneindig. 

Hollend tussen de pijpenstelen start ik een nieuwe sectie, redenen om in de regen te gaan rennen. Dat het lekker rustig is op de weg, dat ik dan eindelijk de trommel donkere was vol heb, dat ik in de plassen mag stampen, dat het zo lekker ruikt, dat de druppels mijn armen kietelen, dat tot op de draad natregenen enorm bevrijdend kan zijn. 

De reden dat ik al dik 15 jaar haast onafgebroken hardloop is niet dat ik mijn lijst van 100 smoezen ongebruikt laat. Neuh, met regelmaat kies ik er eentje uit. Dat ik toch zo vaak voorbij draaf komt simpelweg, omdat ik kan kiezen uit 1000 redenen om het wél te doen.

Geschreven met natte voeten