Ander weer

Mijn mobiel verbindt me met een netwerk waar ik nooit eerder mee verbond. De Luxexpress bus rijdt ons diep Letland in voordat we weer een streepje ontvangst hebben. Om me heen niets dan bossen. Dit is een heel ander land. 

De laatste avond van ons Tallinn-avontuur sluiten we geheel in middeleeuwse stijl af met een diner bij Olde Hans. Dat klinkt Achterhoeks, maar dat is het niet. Op de gezelligheid en het formaat van de bierpullen na dan. Van ons aardewerken servies smullen we smaken die ik niet eerder proefde, geglaceerde zuurkool, in gember gemarineerde pastinaak, notengerst en eland/zwijn/beer-worst met bessenprut. Geserveerd door Peter Panachtig personeel dat geheel in rol blijft. Het bezoek aan de wc slingert me terug naar Game of Thrones, water uit een hangende theepot, roodbruingekleurde doeken tegen de wanden. We slenteren nog tot ver na zonsondergang door de smalle straatjes. De wind steekt op als voorbode van ander weer.

Rijdend over de E67 van Tallinn naar Riga probeer ik me de omvang van de menselijke keten die hier ooit werd gevormd, voor te stellen. Uit protest tegen de Russische bezetting vormden op 23 augustus 1989 twee miljoen burgers van de drie Baltische staten een rijtje van zo’n slordige 600 km. Hand in hand van Tallinn tot Vilnius, een saamhorigheid waar ik 30 jaar later nog kippenvel van krijg. Een uiterst effectief middel om de felbegeerde onafhankelijkheid zonder geweld te verkrijgen. Waar zouden we toe in staat zijn als we vaker elkaars hand vasthouden?

Oude trams luiden de buitenwijken van Riga in. Kapot asfalt en afbladderende verf afgewisseld met moderne tankstations en glimmende kantoren. Ramvast in de file lees ik de woorden op de gevels, Lets is duidelijk een hele andere taal. Het dunbevolktste land van EU is armer dan Estland, de supermarkten gevuld met noodzakelijkheden als brood, olie, zuivel, water en heel veel spotgoedkope alcohol. Op straat tussen de luxe restaurants en cocktailbars, vervuilde zwervende mannen en bedelende oude vrouwen. 

In ons antieke, karakteristieke appartement echoot het geluid van bouwhamers en slijptollen. Hilton verherbouwt aan de overkant een prachtig hotel waar ik liever naar kijk als het af is. We accepteren dankbaar het aanbod van een andere slaapplek iets verderop. Hoewel thuis is waar we zijn, kiezen we in de supermarkt unaniem voor Nederlandse kaas. Het diner happen we weg bij de Belg. Een beetje gewenningshulp kan geen kwaad in weer een ander land.

Het avondleven van Riga is ingesteld op ontheemde buitenlanders. In de cocktailbar een warm, vriendelijk welkom, vertrouwde muziek van 30 jaar terug, een augurkje op een stokje en drinkwateradvies. Ik neem een 007-cocktail en waan me nog één keer James Bond.

Geschreven in Letland