De Amazone

Als ze de rijbak binnentreedt, voel ik ontroering. Met kaarsrechte rug schrijdt ze op haar witte pony door het midden van de ruimte op ons af. Met haar smetteloos witte broek, koningsblauwe jas, zijden strikdas, witte handschoenen en glimmende laarzen ziet ze er fantastisch uit. Ze straalt rust en zelfvertrouwen uit. Dat piepjonge mensje op dat grote paard. Vandaag rijdt mijn nichtje haar eerste wedstrijd.

Ze ziet al een week wit van de spanning. Je weet het maar nooit, want haar pony, Henry, is van de eigenzinnige. Meer dan eens belandde ze in het natte zand van de rijbak als Henry andere plannen maakte tijdens een rijles. De ochtend van de wedstrijddag staat hij opeens in de tuin van mijn ouders. Ik gaap wat achter mijn koffie terwijl mijn broer en zijn gezin Henry verleiden om de trailer in te stappen. Ik gedachten duim ik voor haar.

Eenmaal op de manege laten we amazone en Henry over aan de vaardige begeleiding van mijn oudste nichtje. Die verricht wonderen met enorme, zwarte paarden en weet precies hoe of dat het moet met zo'n pony en die rijbak. Zij zit erop. Al heel lang. Dus leest zij de proef voor, terwijl de kleine zich behendig van letter naar letter begeeft. Niet gehinderd door enige kennis op dressuurvlak, heb ik geen idee of dat het goed gaat, maar voel achter het glas van de kantine de trots in me opwellen. Ze oogt onafhankelijk, krachtig, als een amazone.

Henry draait zijn oren om de vertrouwde stem van de oudste op te vangen. Om onduidelijke redenen besluit hij om mijn nichtje twee proeven lang geduldig op zijn rug te houden. Hij bokt wat voor de vorm, ook hij weet dat schoonheid hem vaak zit in de imperfectie. Later bij de trailer trekt hij de oudste nog met hoge snelheid over het parkeerterrein, voordat hij gedwee toch de aanhanger instapt. Zijn eigenwijsheid optimaal getimed vandaag. Ik vermoed voor haar. Voor zijn amazone.

Ze wint met grote glans. Trots toont ze me thuis een rozet en glimmende beker. Ontspannen en vermoeid hangt ze in joggingpak op de bank, haar witte rijbroek nonchalant over een stoel gegooid, een ondeugend lachje op haar gezicht. Echte amazones weten precies wanneer ze moeten stralen.

Geschreven met bewondering