De Dag Erna

In het vroege ochtendlicht adem ik de koude berglucht en het leven diep in. De zon beschijnt schuins alle bergtoppen in de wereldwijde omtrek. We sjorren onze rugzakken vast, stampen even met onze knellende schoenen en klappen onze wandelstokjes uit om te beginnen aan De Dag Erna.

Wie wel eens in een berghut overnacht is natuurlijk allang ingewijd in het geheim. In de verborgen schoonheid van De Dag Erna. De dag die begint met je tandenpoetsen met uitzicht op door de morgenzon beschenen bergtoppen, gevolgd door een alpenontbijt in gezellige hüttensfeer en bijpassende zweetlucht. Want ook lekker niet douchen is een belangrijk onderdeel van de dag erna. Net als het oprollen van je lakenzak en het vullen van je waterfles. Verder niks, want de dag erna kenmerkt zich in nederige eenvoud. Het soort eenvoud dat ik alleen maar hier vind. Hoog in de bergen.

Dus smeedde ik al in de regen van Wenen een bergplannetje. Met een scherpe blik op de weersvooruitzichten én de beschikbaarheid van ergens een huttenslaapplek. Want de tijd van spontaan aan komen waaien is samen met de sneeuw, lang vervlogen. Met onze eerste, tweede én derde keus reeds bezet, bemachtig ik twee plekken in een bettenlager op 2300 meter hoogte. Jeweetwel, met z'n allen in zo'n groot bed op de zolder…Dit gaat fantastisch worden. En het belangrijkste is toch De Dag Erna. 

In de lange kabelbaanrit omhoog zijn we stil. Ik voel de daling van de temperatuur, van de luchtdruk en de toenemende kracht van de zon. Het weer is mooier dan het in weken is geweest, ons geduld en scherpzinnigheid beloond. De pittige klim die volgt, voert door alpenweiden, waterstroompjes en kuddes klingelende koeien. Overal waar ik kijk die imponerende grijze rotsmassieven. Ik herken de hut aan de rood-witte luiken. Hier was ik als klein kind ook eens, al is het me een raadsel hoe we zo hoog zijn gekomen toen.

Na een doorwaakte nacht vol snurkende mannen, mezelf vastdraaien in mijn lakenzak en uurtjes van diepe, diepe slaap, word ik opgewekt wakker. Want het is De Dag Erna. De  buurvrouw naast ons kijkt gematigd chagrijnig van boven haar slaapwallen rond. Ik vermoed dat zij het geheim van deze dag nog niet kent. Of liever gezegd, nog niet heeft ontdekt. Want het geheim van de dag erna onthult zich uitsluitend aan wie ervoor openstaat. En aan wie ongemak weet te dragen. 

Want De Dag Erna is wandelen in je uppie, de berg voor je alleen. Met alleen het geluid van de vogels, de wind langs de rotsen en niets dan overweldigende stilte ertussen. Op die dag huppelen de murmeldieren rustig over de rotspartijen naast je, zweven de raven kalm een stukje met je mee. Dan loop je die lange route waar je anders nooit tijd voor hebt. De frisse ochtendlucht op je wangen. Geen dag waarop het eten lekkerder smaakt dan op deze. De dag waarop alles wat je nodig hebt in een klein rugzakje past. En het voelt alsof dat altijd zo zal zijn. 

De Dag Erna is een goed bewaard collectief geheim. Ingewijden lezen in kleine én grote blijken van ongemak de mate van schoonheid voor deze dag. Schoenen die altijd een maatje kleiner lijken, je rugzak ietsie zwaarder, je  wandelpad weggespoeld. Het kan haast niet mooier. Wijsheid die in zwierig handschrift op houten bordjes de wanden van berghutten siert. Hoe meer rotsen op je pad, hoe meer voldoening bij aankomst. Voor wie op teenslippers pas op het topje uit de kabelbaan stapt, blijft iets buiten bereik. Verborgen in de lichtjes van de ogen van vermoeide, naar zweet ruikende wandelaars die grote borden kaiserschmarren wegsmullen alsof ze nog nooit zoiets lekkers hebben gegeten. Iets met levenslust. En die stroomt het meest op De Dag Erna. 

Dus als ik na uren wandelen in wonderschone natuur en een laatste wiebelig (...) ritje met de kabelbaan op P3 eindelijk mijn voeten uit mijn bergschoenen bevrijd, voel ik die intense voldoening van een geslaagd avontuur. Ik heb er weer contact mee gemaakt. Met de eenvoud van het leven, met de lichtheid. Genoeg voor een hele lange tijd. Want dat is het grootste geheim van De Dag Erna. Dat ie veel langer duurt dan een dag.

Geschreven op De Dag Erna.