Moeder voor thuis

“Waar is jouw moeder?”, vraagt mijn nichtje. Ik lig uitgeteld na een heerlijk en uitbundig kerstmaal op de bank bij mijn ouders. Het is op dit soort momenten dat mijn nichtje van vier enthousiast op mijn voeten springt, zich comfortabel nestelt tegen mijn maat 42 en de beste gesprekken met mij aanknoopt. Een beetje confuus wijs ik naar mijn moeder die net de keuken in loopt. “Eh, oma is toch mijn moeder…”.

Maar mijn nichtje schudt haar hoofdje. “Nee, je moeder voor thuís”. In een fractie van een seconde gaat er een wereld voor me open. Deze vierjarige brengt haar dagen door met andere vierjarigen en die hebben allemaal een moeder of tenminste een volwassene thuis. Die logica gebiedt dat ik er ook eentje heb thuis en dat die meekomt met Kerst.

Een beetje klunzig leg ik uit dat je als je groot bent in een ander huis gaat wonen zonder je moeder. Als ik het zo zeg klinkt het als een waanzinnig slecht idee. Dat vindt mijn nichtje ook als ze bezorgd en oprecht verbaasd vraagt of ik dan helemaal alleen woon. Nou, dat nou ook weer niet. Ik woon met tante Frieda, met haar ben je nooit alleen. Ze knikt begrijpend. Met tante Frieda in huis kan je heel vaak zingen, kleien en kleuren, weet ze. Maar de verwarring spreekt nog steeds uit haar oogjes.

Ik speel de pappatroef. Haar vader, mijn broertje, heeft toch ook geen moeder voor thuis? Echt wel, ze wijst op oma. Mijn ouders wonen naast het gezin van mijn broertje. Pappa heeft een moeder voor thuis in het huis naast het zijne. “En mamma dan?”, vraag ik tevergeefs. De kleine wijst weer op oma. Moeders voor thuis hoeven blijkbaar niet perse je eigen moeder te zijn.

Ik vraag me opeens oprecht af waarom ik geen moeder voor thuis heb. Eentje die me op mijn knie kust als ik ben gevallen, thee zet als ik natgeregend thuis kom, die me toedekt voor het slapen gaan. Mijn nichtje voelt mijn gemis feilloos aan. “Als je alleen bent mag je wel met mij komen spelen hoor”. Ik vermoed een flinke dosis eigenbelang, maar ben ontroerd van het liefdevolle aanbod. Het maakt haar niet uit wanneer, ik ben altijd welkom. Opeens verlang ik naar een nichtje voor thuis…

Geschreven vanuit de wereld van mijn nichtje