Relevant

Terwijl 5 Havo vol aandacht mij als leukste docent invult in de zojuist opgestuurde jaarboekenquête, mopper ik over hun gebrek aan focus op het vergaren van kennis van de stikstofkringloop. Ik zit fout, heel fout. Gelukkig is 5 Havo vergevingsgezinder dan ik. Met rotsvast vertrouwen in mijn humeur en spitsvondige humor vragen ze mijn hulp bij het opstellen van hun persoonlijke quotes. Wat is er relevanter dan je eigen motto?

De laatste weken gaat het daar waar het in de aanloop naar het examen vaak vanzelf gaat, moeizaam tussen mij en mijn lievelingsklas. Dol ben ik op die werklust, die directheid, die ondeugd en die nooit aflatende energie van mijn havoleerlingen. Maar ik mis iets en kom er niet achter wat het is. Tot ik me realiseer dat zij het zijn die iets missen. Relevantie.

Mijn verhandelingen over accumulatie, lever en koolstofkringloop verstoren de gesprekken over het weekend amper. Hooguit als ik laat blijken dat ik heftig gefrustreerd raak in mijn gevoel van toegevoegde waarde, nodigen ze me uit om deel te nemen aan hun gesprekken. Wel zo gezellig. Zo ademloos hangen ze aan mijn lippen als ik de gevaren van een resusbaby met ze deel. Muisstil kijken ze als ik het gevreesde mondelinge schoolexamen een keer voor de klas oefen met een leerling. Relevantie.

“U zit te genieten hè, mevrouw.”, zegt B. Echt wel. 5 Havo werkt aan het eindspel dat ze als afstudeeropdracht maken. De ecologische kennis vliegt over tafel, het spijsverteringskanaal wordt geheel correct in meerdere kleuren papier uitgeknipt, het lokaal een bruisende, gezellige explosie van papiersnippers, kleurpotloden en ontwerpen voor spelborden. Een dapper groepje besluit vragen over alle hoofdstukken van de examenstof te maken. Opdat de spelers van hun spel het overzicht ook snel krijgen.

Het zijn deze lessen die me met iedere vezel laten genieten. De tafels worden ver voor de bel al tegen elkaar geschoven, het plezier spat er vanaf, voor ieders talent wordt een plekje gemaakt, het eindsignaal komt altijd te vroeg. Ik zit intens gelukkig overbodig te wezen. Zelfs voor de invulling van een strafmiddag wordt het spelbord even uit mijn kabinetje geplukt. Relevantie.

Kon het altijd maar zo. Wat gun ik het ze, een docent die ze altijd relevant onderwijs biedt. Bij wie het altijd een feestje is, naar wiens lessen je reikhalzend uitkijkt, bij wie je leert wat je wilt leren, waar je later met heimwee aan terug denkt. Lessen die te snel voorbij gaan, leren dat nooit ophoudt, waarover je niet uitgepraat raakt, dat een levenslange dorst naar kennis aanwakkert. Tot het moment dat mijn bijdrage is gereduceerd tot het aanreiken van plakstiften aan zelflerende leerlingen blijf ik zoeken, experimenteren, vallen en opstaan. Ik troost me met de gedachte dat ze me ondanks al mijn geblunder in ieder geval de leukste vinden…

Geschreven voor 5 Havo