Het stukje

Na weer een paar intensieve cursusdagen, besluit ik om lekker een dagje te ontspannen in de sauna. De natuurstenen entree, de pling-plong muziek, de schattige boeddhaatjes, alles belooft me een ontspannen lijf en hoofd. Als ik even later zwetend op een houten bank lig en de spanning uit mijn spieren voel trekken, start mijn hoofd een wirwar aan gedachtentreintjes. Mijn bovenkamer heeft blijkbaar besloten dat het tijd is de afgelopen dagen eens even lekker door te nemen.

Omdat er verder toch niet zoveel van me verwacht wordt, laat ik mijn mijmeringen de vrije loop. Het eerste kwartier bij 90 graden Celsius vliegt sneller dan ooit voorbij. In de vijversauna neem ik, na een uiterst koele plons in het dompelbad, mijn kernwaarden even door. Autonomie, liefde, humor, wijsheid, authentiek, eerlijkheid en intuïtie. Cindy in zeven woorden. Zonder al teveel nadenken gekozen, houden ze me in de stilte verhit bezig.

Bij ons eerste kopje koffie vraag ik me in hoeverre ik mijn leven leef volgens die waarden. Enorm veel energie lekt namelijk weg bij levenskeuzes die je ver van je kernwaarden afbrengen. Ik kom er niet echt uit. Frieda zit ontspannen de door haarzelf meegebrachte Voetbal International te lezen. Mijn echtgenote leeft overduidelijk geheel in lijn met haar kernwaarden. Daar lekt geen kilojoule energie uit weg realiseer ik me bewonderend.

Zodra dezelfde jongeman een keer te vaak langs ons zitje loopt om niet op te vallen en ik mijn vermoeden uit dat ook anderen haar bewonderen, meldt Frieda dat het hem gewoon om het voetbaltijdschrift is te doen. “Projectie!”, roept mijn voice-over. Grrr. Nieuw inzicht in mijn bewustzijn is niet altijd een zegen. Dat ik vanuit mijn eigen perspectief het handelen van anderen interpreteer kan ik nooit meer ont-weten. Zo werkt mijn hoofd nou eenmaal. Iets met wijsheid.

We zweten, plonzen, dompelen, slapen, zwemmen, eten en mijmeren nog wat uurtjes tot we, lees ik, uitgerust genoeg zijn voor een löly. Dat is zo’n opgiet-ritueel waarin een saunameester in een toch al hete hut, water op de saunakachel pleurt en dan de hete stoom met een handdoekje in je gezicht slaat, zodat het geheel nog heter aanvoelt. Frieda is er dol op, ik iets minder, maar niet om temperatuurtechnische redenen. Löly’s worden zo drukbezocht door andere saunagasten dat mijn autonomie in het gedrang komt. Om te kunnen ontspannen tussen tientallen andere zwetende mensen moet ik eerst tot rust komen.

In de rij voor de enorme theatersauna voel ik dat ik er klaar voor ben. Voor hitte tussen anderen. Frieda giechelt alvast om het thema, iets met Italiaanse tenoren. Mijn muzikale naïviteit houdt me op dit vlak nog heerlijk onwetend. Niet echt mijn smaak, schat ze doeltreffend namens mij in. En inderdaad, als de muziek start, schieten flarden herinneringen aan de Toppers door mijn hoofd. De twee saunadames starten hun stukje.

Gemaakt simultaan, pakken ze met ingestudeerde bewegingen een bolletje ijs en leggen dat aan weerszijden van de saunakachel. Met geforceerde charme gieten ze beiden tegelijk een emmertje geurig water over de hete stenen. Ik zucht. Ik heb een hekel aan stukjes. “Projectie!”. Grrr. Ja, en ook een clash met mijn kernwaarde authentiek. Het geeft niet, ze doen hun best en dit duurt maar een kwartier van mijn leven. Ik zie er de humor van in.

Dan valt mijn oog op de bewegingen van een van de dames. Vloeiend, ritmisch, haast dansend, zwiert ze onvermoeibaar haar handdoekje rond. Op de maat van de muziek, met gecontroleerde bewegingen, wappert ze ons toe zonder ook maar iemand te raken. Bewonderend volg ik haar dans nog een rondje en nog een en nog een. Wat een een uithoudingsvermogen, wat een sierlijkheid, wat een vakvrouwschap. Deze dame doet waar ze goed in is. Tijdens de Italiaanse versie van Halleluja besluit ik mijn oordeel bij te stellen. Ik vind dit prachtig.

Na afloop bedank ik beide saunameesters even. Ik biecht op dat ik er bij aanvang niet zeker van was of ik dit leuk zou gaan vinden. Eerlijkheid. En dat ik het geweldig vond. Ze genieten oprecht en vol zelfvertrouwen. Mijn hoofd knarst niet meer, in de ontspanning schiet iets los. Ik realiseer me dat ik in hun ‘stukje’ mijn grootste wens terug zag: laten zien waar je goed in bent. Kwetsbaar onder de kritische ogen van anderen gewoon je schitterende zelf zijn.

Verstuurd in lijn met al mijn kernwaarden