Het is 4:08 uur in de nacht en ik zit in een donker vliegtuig. Volgens de vluchtstatus op mijn touchscreen zijn we net de evenaar gepasseerd. Ik ben aan die kant van de wereld waar ik nooit eerder was. De jas van een wereldreiziger begint me langzaam te passen. Tijd wordt zeer relatief, want hoewel het 4:08 uur is in Cairns waar we nu nog zo'n 1500 mijl van verwijderd zijn, is het in Hong Kong waar we vandaan komen 2:08 uur en thuis zitten pappa en mamma nu aan de avondkoffie en warme chocomel.
Gelukkig slapen Frieda en ik redelijk bij in het Lee Garden guesthouse in Hong Kong. Dat is dus best wel een aparte stad. De heftige regenval die voorafging aan onze aankomst, gecombineerd met de loeihete zon maakt het om 7 uur 's ochtends al verstikkend en vooral vochtig warm. Overal is airco dus je maakt voortdurend temperatuurschommelingen van zo'n 20 graden mee. Net binnen mijn tolerantiegebied en net buiten die van Frieda. Toen we voor de derde keer door een smutzig, heet trappenhuis naar de 8ste verdieping van ons guesthouse klommen, gutste het zweet Frieda in de schoenen. Is er dan geen lift? Jawel, maar veel onroerend goed in Hong Kong wekt de indruk dat het nog niet af is of, dat het sinds de britten vertrokken niet meer onderhouden is. Onze lift viel duidelijk in een van deze categorieën, hoewel te zien in welke. Nadat ik in de eerste kamer die we betrokken een of ander insect heel snel van mijn bed zag wegschieten, slapen we in de tweede kamer heel lekker beestvrij.
Met gratis shuttlebus K4 scheuren we langs bamboe bouwsteigers, miljoenen heftig flitsende reclameborden en exotisch ogende bomen en struiken die ik nooit eerder zag, naar Kowloon station. Stààààn is dat in het Chinees, ja ik leer weer wat bij. Tussen Kowloon station en het vliegveld liggen 23 minuten in een koele, rustgevende Airport express train die met hoge snelheid geruisloos over de rails zoeft. Voor slechts 90 Hong Kong dollars (9 euries) retour, inclusief prachtig uitzicht op deze indrukwekkende wereldstad. Die dollars zijn trouwens prachtig hier. Het 10 dollarbiljet is met stip het mooiste geld dat ik ooit heb gezien. Gemaakt van glanzend paars-roze bijna plasticachtig papier en voorzien van doorkijkruitje zodat je het zicht op de rest van het geld niet verliest.
Ik had dit Chinese avontuur voor geen goud willen missen, maar ben er ook niet rouwig om dat we zo snel weer vertrekken. Over twee uur zet ik voor het eerst in mijn leven voet aan Australische bodem. Ik hoop dat ik daar meer schoonheid tref dan het 10 HKD biljet.
Verstuurd vanaf de andere kant van de wereld
Maak jouw eigen website met JouwWeb