65. The Southerlies

Gepubliceerd op 25 maart 2021 om 20:06

Hij doet een dappere poging mijn vrouw te versieren die knul. Wat zal ie zijn, 30? Ik geef hem geen ongelijk, ik vind haar ook geweldig. Frieda staat bij de bar om een cocktail voor me te bestellen en heeft alleen maar oog voor mij. We zijn de hele middag al in touw. Omdat één keer per drie maanden dwalen naar een parkeerplaats in een grote stad ruim voldoende is, pakken we vandaag de trein naar het centrum. Op zoek naar tarieven en het kaartjesysteem, vind ik op internet alleen het bericht dat kaartjes in de trein worden verkocht. Dat lees ik met de nodige argwaan, want in Nederland kan dat immers écht níet. Hier dus wel, zodra we instappen komt er een conductrice, die ons in ruil voor 8 dollar twee kaartjes, met ouderwets gat erin geknipt, overhandigt. De trein voert ons in een klein kwartiertje door de prachtige groene heuvels van Wellington naar hartje centrum.

 

Wat is het koud! De harde zuidenwind snijdt door me heen, ondanks de vier laagjes die ik aan heb. Deze wind noemen ze hier The Southerlies, hij waait vanuit het zuiden, ijskoude Antarctische wind vanaf het ijs zonder onderbreking naar Nieuw-zeeland. Dat leren we van Roland onze Duitse host, hij heeft net als ik in Groningen gestudeerd en woont inmiddels alweer 10 jaar met zijn vrouw in Wellington. Hij vraagt of we het goed vinden als hij zijn kajak even pakt uit de kelder naast ons appartement. Hij liever dan ik, het is berekoud, gelukkig is de regen inmiddels gestopt. We wandelen langs de kade van het havengebied waar stapels containers en hippe koffietentjes elkaar af wisselen. Diep weggedoken in de kraag van mijn fleecetrui en mijn jas weersta ik de kou, tot de harde wind alle wolken heeft weggeblazen.

Opeens schijnt de zon fel op ons gezicht, stik geen zonnebrand opgedaan. Ook als het regent 's ochtends is dat dus hoognodig. Het weer slaat hier heel plotseling om. We vinden het bootcafé dat Roland ons heeft aangeraden en lunchen fashionably late in de zon met uitzicht op de zee. Dan is de hoogste tijd om te winkelen, daar kwamen we eigenlijk voor. Eenmaal in de grote winkelstraat moet ik wennen aan de grote hoeveelheid mensen, ik heb moeite om ze te ontwijken en toch ontspannen te lopen. Zaanstad is tweemaal zo dicht bevolkt, dus dit zou voor mij als een rustig dorpje moeten aanvoelen. Maar na weken in afgelegen gebieden, uitgestrekte natuur en plattelandsdorpjes is Wellington een hele grote, drukke stad. Meewarig kijkt men mij aan als ik opgetogen een foto maak van een van de trolleybussen die hier rijden. Weten zij veel dat mijn geboortestad een van de weinige plekken op aarde is waar de bussen ook aan een touwtje rijden.

Wellington heeft zeker iets fris en hips. Koffiezaakjes en sushi-tentjes om de 20 meter met kappers en restaurants ertussen. Overal een hip d(r)euntje en eindelijk weer jonge mensen met een eigen stijl op straat. En veel meer culturen door elkaar heen, Aziaten en Maori kleuren de straten. De winkels hangen helaas gewoon weer vol met tuttenkleertjes, van die Britse zooi met rouches en dingetjes eraan. De outdoorkleding is fantastisch veel duurder dan in Nederland of Zweden, dus zakken we aankooploos in een barstoel voor een cocktailtje. Met een doosje last-minute-sushi voor slechts 5 dollar pakken we de trein terug. We stappen in op Wellington 'centraal' dus voel ik me moreel verplicht een kaartje op het station te kopen nu dat kan. De loketmevrouw kijkt me bevreemd aan als ik om twee enkeltjes voor volwassenen in het centrumgebied vraag. Waar of dat ik naartoe wil? Men doet hier niet aan zones en heeft voor iedere lijn een apart kaartje of eigenlijk twee, voor spits en dal apart. Kant en klare kaartjes dus, er wordt niks ter plekke geprint, geen datum erop, hij verliest zijn geldigheid na een gaatje erin in de trein. Het gat in ons kaartje wordt geknipt door een conducteur die eruit ziet als de zanger van The Cure. Lekker zichzelf kijkt de hele treincoupé hem na. In ons studentenkamertje ploffen we op bed met onze sushi en een Netflixfilm. Hebben we het toch nog warm gekregen vandaag.

Verstuurd in mijn warme fleecetrui

Maak jouw eigen website met JouwWeb