Alles is hier anders. Ze rijden links, de zon staat 's middags in het noorden, het wordt om 18 uur ineens donker en weglopend water draait linksom door het putje. Ja echt! Heb ik net getest, dik 30 jaar nadat iemand me dat heeft wijs gemaakt. Frieda zag het niet goed, maar met wat kruiden op het water gestrooid, ontpopt zich een heuse linksdraaiende waterkolk. De wasmachine is hier ook anders. Bovenlader met aanwijzingen als hot, warm, cold, heavy duty en een knop om het waterniveau in te stellen. Eh??? Geen bonte was dus op 40 graden.... Anyway, de was is prachtig schoon en ruikt fab(ulous) zoals de doos van het waspoeder belooft. Het droogt hier wel minder snel dan de temperatuur van 27 graden doet vermoeden. Supervochtige lucht laat alles een pietsie klam.
Na een ochtend van uitslapen en koffie leuten, zetten we onszelf dik in de 50+ zonnebrand om wat van de stad te zien. Eerst schaffen we een Australische USB-lader aan, want onze wereldstekker blijkt niet zo werelds als we dachten. Om vervolgens voor de zekerheid toch de Barrier reef terminal even aan te doen. Morgen gaan we op voor onze eerste duik op het Great barrier reef, aan boord van The Evolution. Wie mij goed kent, snapt direct waarom ik juist met die boot op pad wil. Tussen 26 loketjes vinden we de onze, morgenochtend om 7:30 uur kan het dus niet missen. Met de zon langzaam naar het westen zakkend lopen we tegen het bordje cocktails aan, naast twee comfortabele strandstoelen. Het universum is ons gunstig gezind. Met een paar heerlijke cocktailtjes in de benen besluit Frieda de weg naar het toilet te bewandelen. Het is hier gebruikelijk dat het toilet wordt gedeeld met andere horeca in hetzelfde gebouw. Dus haal je eerst de plasketting met pasje op en dan met je navigatie aan op zoek naar het toilet. Ondanks dat ik de route al verkende en de noodzakelijke details met Frieda had gedeeld raakt ze verdwaald en eindigt op de 6de verdieping. Het toilet bevindt op de begane grond....
Op onze eerste ochtend hier reed onze shuttlebus langs een backpackershostel dat onze aandacht trok. Fris gekleurd en opgeruimd. Frieda weet nog precies waar dat was, want ergens ooit geweest verdwaalt ze nooit meer. Na vijf minuten wachten voor een onbemande receptie, besluiten we dat men hier niet aardig genoeg voor ons is. En zoals het een goed universum betaamt, blijkt het hostel ernaast precies wat we zoeken. De receptie van Dreamtime wordt bevrouwd door twee zeer jolige dames waarvan er tenminste één onze voorkeur voor dames deelt. Het hostel is doordrongen met een hippie-eco-achtige sfeer compleet met piepklein busje/loungeplek op de binnenplaats. Na 45 minuten goochelen met het reserveringssysteem en de nodige subtiele Australische humor, zijn we in het bezit van maar liefst drie reserveringen voor in totaal vijf nachten. Onze gastvrouw drukt voor de vorm nog eens op enter waarna, tot onze grote verbazing, Frieda haar naam maar liefst drie keer op het scherm verschijnt. "Are you sure you've never been here?", vraagr ze geheel ten overvloede. Frieda stamelt met wazige deja vu blik in haar ogen. Eh, oooh, was dat hier? En beseft direct grinnekend dat dit inspiratie zal zijn voor vele verhalen. Nadat ik de dames van de balie plechtig beloof hier de nodige grapjes over te maken keren we appartementwaarts.
Op de weg terug ligt er sushi voor de helft van de prijs en heerlijke witte australische wijn op ons pad. Universumtechnisch een uitstekende dag.
Verstuurd vanuit een gunstig universum
Maak jouw eigen website met JouwWeb