Het is 18:30 uur, het licht springt aan, we hollen naar de stopcontacten nu ze eindelijk werken. Het gerucht gaat dat hier zelfs WiFi is, tot 21 uur net als het warme water. Föhnen trekt het aggregaat over de max dus is hier verboden. Een hostal met tegelvloer is een weldadige luxe na het zouthotel met een strand van zout op de vloer. Frieda leert de Spanjaarden een geniepig kaartspelletje, ze is weer helemaal de oude.
De hele dag rijden we in een stofwolk door de woestijn. Aan mijn lijf kan ik voelen dat we stijgen. 4300 m vergt opnieuw acclimatiseren dus weer veel energie. Het wonderschone, verrassend gevarieerde landschap levert meer dan ik had durven dromen. “Ordinary lives make ordinary stories”, klinkt door mijn hoofd. Charles Darwin zal ook wel eens een dagje zeeziek zijn geweest.
We starten met weer een zoutvlakte, nu 1 mm dik ipv 120m. Overal om ons heen besneeuwde vulkaantoppen. Onze gids vertelt dat hier veel lithium wordt gewonnen, pretty cool want daar is mijn mobiel van gemaakt. We reizen zo ver dat we bijna in Chili zijn. Gaaf, daar was ik nog nooit bijna...van puur geluk hol ik een stukje door de woestijn. Met schurende ademhaling en stoffige schoenen stap ik weer in de jeep.
Op weg naar de eerste lagune zien we ze al, vucuña’s. Veel en dichtbij, maar onmogelijk te fotograferen. Ze mijden een ieder die ook maar denkt aan dichterbij komen. Ze zullen ons de hele dag vergezellen. Net als de flamingo's die ik hier niet verwachtte. Ver voor de eerste stop zie ik ze al. Roze stipjes in groepjes in het water. Als ik op twee meter een roze prachtvogel aanstaar voel ik de rust. Zij zijn het die in het meest giftige water van de wereld gedijen. Op welke hoogte maakt ze blijkbaar niet uit.
In het roodgekleurde Laguna Colorado zie ik meer flamingo’s dan ooit. Ze kwetteren door elkaar heen terwijl ze het water zeven. Ze zakken krakend met hun dunne poten door de zoutkorsten. In de verte komen er een paar aanvliegen. Nog nooit zag ik een flamingo vliegen. Vandaag word ik getrakteerd op alledrie de hier voorkomende soorten: de Chileense, de Andes en de zeldzame James flamingo. Te onderscheiden aan de kleur van de poten.
De gezelligheid van de tweede avond stroomt. Er is zelfs een flesje wijn dat we delen. Frieda en ik mogen in het enige tweepersoonsbed dat over is. We hebben de toss gewonnen van het Spaanse stel. Lekker slapen….
Verstuurd net voor negenen
Maak jouw eigen website met JouwWeb