23. Het aquarium

Gaby vroeg ons bij het afscheid oprecht geïnteresseerd wat onze volgende bestemming was. Townsville? Wat is er te doen in Townsville? Tsja, dat wisten wij eigenlijk ook niet zo goed, maar de bus komt er langs en er zat in het vliegtuig naar Hongkong een hele aardige mevrouw uit Townsville naast ons. En er was iets met een tropisch eiland. Zo blijft er soms een idee hangen.

Bij de eerste aanblik van Townsville wisten wij ook niet meer precies wat ons hierheen trok. Een droge slaapstad gefundeerd op mijnbouw en traditionele familiewaarden. Op onze eerste verkenningstocht leek alles dicht, maar toen we beter keken, bleek het gewoon rustig. Achter iedere ogenschijnlijk dichte deur wacht een sympathieke Australiër om ons te woord te staan. Townsville is gewoon een rustige stad waar de mensen houden van een vriendelijk en eenvoudig leven. Beter kon ik het niet treffen.

Toch wel, want we slapen in een luxe kamer 14 verdiepingen boven het casino. De eenpersoonbedden zijn groot genoeg om met zijn tweeën in te slapen, het is superschoon en we hebben de badkamer eindelijk weer eens voor onszelf. Met de hogesnelheidslift zoeven we 14 verdiepingen naar beneden in een fractie van een seconde, het hoogpolig tapijt veert mij met iedere stap na. Ook hier is men weer vriendelijk ook als je in korte broek, bergschoenen en met grote rugzak vraagt wat het kledingvoorschrift voor het casino is. Oh, dit is prima hoor, je ziet er netjes uit. En dat menen ze nog ook. Wat een heerlijk land.

We starten de dag met koffie drinken, olympische spelen kijken en de volgende stap in onze reis voorbereiden. De kamermeisjes komen een krantje brengen, voorzichtig informeren ze wanneer ze onze schone kamer nog schoner kunnen maken. Tijd om de hardloopschoenen aan te doen. We hollen onder wuivende palmbomen langs die oceaan die nooit verveelt. Het is heet vandaag, hartje winter, maar we voelen de zon branden, dus we doen ieder waterkraantje aan. De fitnessapparaten worden bezet door de vele ouderen met zonnehoed die hier rond wandelen. Dit is een sportief stadje. Om af te koelen trekken we een paar baantjes in het hotelzwembad, meer gaat niet. Het is een van de eerste buitenbaden die ik hier zie zonder zonnescherm er overheen. Absoluut noodzakelijk hier.

Dan is het tijd voor een attractie waar ik me erg op verheug, het reef aquarium alhier. Een provinciaals bezoekerscentrum gerund door vrijwilligers waar je voor net iets teveel dollars naar visjes en koraal mag kijken. Ik heb gezien dat ze een enorm centraal aquarium met een echt koraalrif hebben, het grootste van de wereld. Niks vergeleken met wat er buiten in de zee ligt, maar van Frieda mag ik er toch heen. Visjes en rogje links in een bak, rechts een krokodilletjes, verderop goede uitleg over de bouw en groei van koralen en dan valt mijn oog op de grote tank in de verte.

Van de grond tot ver, ver boven mijn hoofd een levend schilderij van het leven op het rif. Met mijn neus tegen het centimetersdikke glas sta ik oog in oog met papagaaivissen, engelvissen, doktersvissen en tientallen soorten koraal. De schoonheid en de levendigheid raken me diep. Ik denk terug aan onze duiken. De rest van het aquarium is van zo-zo kwaliteit, maar die centraal gelegen tank kom ik steeds weer tegen. We zien er haaien, schildpadden, travellies, groupers, clownsvissen (Nemo), catfish, murenes, manta-garnalen en roggen over wuivend koraal zwemmen. Minutenlang zit ik op ieder bankje naar het leven voor me te kijken. Net een goede TV-serie. We observeren een doktersvisje dat eerst vlijtig algen van een rots afknabbelt, dan pijlsnel alle geknoeide deeltjes die opstijgen al zigzaggend uit het water pakt, om vervolgens weer recht naar beneden naar zijn rots te duiken. We lachen om de komische aanblik van steeds opnieuw hetzelfde patroon.

Op de terugweg doen we boodschappen bij het vertrouwde Coles. Vanavond een maaltijdsalade met een flesje rood op onze hotelkamer. Als we langs die prachtige strandboulevard lopen vinden we de openlucht-fitnessapparatuur in ongebruikte stand. Met uitzicht op de oceaan en de boodschappentas naast ons op de grond trainen we nog wat spiergroepen tot het echt tijd is om hotelwaarts te keren.

Verstuurd in eerlijke eenvoud