43. De Wedstrijd

Zenuwachtig zitten we met onze mobiele telefoon in de hand bij de bushalte. Met de digitale tickets voor de rugbywedstrijd mogen we ook gratis met de bus vandaag. Tenminste als ik dat goed begrepen heb. Het giet zo hard van de lucht dat ik voor het eerst mijn regenjas echt nodig heb. Frieda heeft haar dikke jas erbij gepakt en voor de zekerheid doen we ook onze bergschoenen aan. Vak 507 is overdekt, als ik dat goed begrepen heb. Better safe than sorry. De bus loopt langzaam vol met bruinrood gekleurde Bronco-supporters. We zien er in onze regenkleding uit alsof we een berg gaan beklimmen en vallen flink uit de toom. De sfeer is gemoedelijk dus zodra de bus leegloopt volgen wij rustig de stroom.

Opeens staan we ervoor, het Suncorp stadium. Een enorm, fel verlicht, vierkant stadion doemt op in het donker en de regen. Ingang A is uiteraard precies aan de andere kant, dus lopen we rustig om het stadion heen. We hebben alle tijd, De Wedstrijd start pas over 2 uur. Met ons mobiele ticket bliepen we de poortjes van ingang A open. Het valt me op hoeveel vrouwen op deze wedstrijd afkomen. Heel anders dan een partijtje voetbal in de Arena. We lopen recht op het veld af, indrukwekkend en fris groen. Wat een enorm stadion. Lekker overzichtelijk ook, er zijn drie soorten borden: toilet, eat en bar. Eerst maar naar 'eat', want ik heb weer eens honger. Het menu is vol worst en kipvleugels, maar de dames achter de balie trekken alles wat vegetarisch is voor mij de kast. Fruit, salade, boterham, ze lachen als ik ondeugend verklap dat ik me eigenlijk verheugd heb op iets vets voor bij het bier. Een van de baliedames begint in gebroken Nederlands tegen ons te praten. Ze is 60 jaar geleden uit Rotterdam naar Australië geëmigreerd. Nog altijd klinkt ze Rotterdams als ze ons een flinke bak 'pottot' voorstelt.

Met een grote bak patat met ketchup en twee bomvolle, grote plastic bekers bier nemen we even later plaats op rij 52 van vak 507. We zitten hartstikke droog en flink op de tocht. Het uitzicht op het veld is prima, maar de aanblik van de dure vakken aan de rand het veld is nog veel beter. Wat ben ik blij dat ik voor onze goedkope plekken heb gekozen, zij zitten gehuld in doorzichtig plastic in de stromende regen. Het ruikt naar bier, regen en 100 soorten aftershave. Er zijn nog veel stoelen onbezet tijdens het voorprogramma, dat bestaat uit een wedstrijd van 'jongens' onder de 20, reclame en een kinderloopje over het veld. We komen er langzaam in en Frieda legt geduldig alvast wat regels aan me uit. Ik facetime even met mijn vriendin in Zweden, techniek maakt de wereld kleiner. Ze kan nog net even stofzuigen voor de echte wedstrijd begint.

Als De Wedstrijd begint is het stadion tot de nok toe gevuld, 43270 toeschouwers verdeeld over drie opgestapelde ringen. Tot hoog boven mijn hoofd reiken tribunes met juichende mensen. Die aanblik gecombineerd met de lange palen op het veld doen me denken aan een potje zwerkbal in de betere Harry Potterfilms. Op het grote scherm worden twee decibelmeters getoond, een voor elk team. En dan om het hardst juichen, hmm de Titans, de 'tegenpartij', winnen deze battle. Dan komen er twee setjes chearleader het veld op. Ik wist niet eens dat ze dat nog deden.... Ik dacht dat dat alleen voor de film was. Ze zijn jong, slank, schaars gekleed en wapperen driftig met hun pompons en hun lange haar voor ze op plastic stoeltjes naast het veld plaatsnemen.

Dan komen de 'mannen' het veld op met vuurwerk, luide muziek en daverend gejuich wordt de ene woest uitziende spierbundel na de andere voorgesteld. De meest populaire speler doet me denken aan Viktor Kruml uit Harry Potter. Dan is de aftrap en hollen er ineens 2x15 spelers over het enorme veld. Eentje heeft de bal, loopt een centimeter of 30 en wordt vervolgens wild door vier tegenstanders neergemaaid. En dat 50 keer achter elkaar. Dit gaat nog wel even duren....

Dan breekt er eentje door en terwijl hij genadeloos plat op zijn gezicht gaat, drukt hij de bal nog net achter de achterlijn. Een oerknal van gejuich breekt los en het grote scherm laat het woord TRY zien. De score is met vier punten opgehoogd, dus een try zal wel iets met vier punten zijn. Dan mag de scorende partij ook nog een 'vrije' schop nemen, dat is een wilde poging om die rare, ovale bal vanaf de plek waar de bal over de achterlijn ging, tussen de palen door te schieten. Ja, goal, weer twee punten. Kijk nu gaat het ergens over. De cheerleaders staan energiek te wapperen met hun haar en pompons, maken een mini piramide en gooien een van de meiden in de lucht. De mascotte, een paard met nepridder, maakt een rondje om het veld en er wordt vuurwerk afgeschoten.

Geinig spel wel. Ruw en frustrerend als speler, maar door al dat gebeuk tijdens het spel, zijn kopstoten, spugen of schouderbijten in de dode spelmomenten volstrekt overbodig. Lekker vlot en sportief speelt men de eerste 40 minuten weg. We halen nog een klein 'bokkie pottot' en nemen plaats voor de tweede helft. Die bestaat uit meer van hetzelfde alleen nu scoren de Broncos, waar wij 'voor' zijn meer punten dan de Titans, waar we 'tegen' zijn. Dat we plaatsen in het Broncos-vak hebben gekocht heeft daar wellicht enige invloed op. Er wordt nog een cheerleadertje in de lucht gegooid en het paard holt nog wat rondjes. We roepen om het hardst mee als de decibelmeter weer op het scherm verschijnt, dit keer winnen wij.

Tien minuten voor het einde, het is overduidelijk dat de Broncos gaan winnen, verlaten de eerste mensen al het stadion. De Titans scoren nog een prachtige try en de cheerleaders zwiepen met natte haartjes nog wat heen en weer, maar het moois is eraf. De eindstand is 44-26, de Broncos zijn door. Dat vieren de fans blijkbaar ergens anders, want iedereen holt het stadion uit. Wij genieten nog wat na op de plastic stoeltjes, het stadion gevuld met harde muziek, de spelers nog op het veld. Buiten is het één grote, natte massa mensen. Gelukkig zijn wij gekleed op nat weer dus we lopen naar het volgende busstation aan de overkant van de rivier. In een heerlijk, rustige bus worden we gratis huiswaarts gereden. Wat een heerlijke wedstrijd.

Verstuurd met iets meer kennis van rugby