Verzamelen

In de vroege bedrijvigheid van een luchthaven die wakker wordt, zwerf ik onderzoekend rond. Mijn gebruikelijke haast maakt plaats voor tijdloze benieuwdheid. Voor het eerst in mijn leven kijk ik echt uit naar het onbekende. Voor iemand die toch al niet vies was van wat ver-weg-avonturen toch weer verrassend. Ik merk op hoe er niet iets is waar ik perse naar toe moet, wat ik wil hebben geproefd, gehoord, gevoeld, gezien. Dus strijk ik neer op een zacht bankje met uitzicht op het reusachtige vliegtuig dat me straks over de oceaan zal vliegen. Om mezelf in al dit nieuws te verzamelen.

Wie mij goed kent, weet dat ik ooit Spaans ging leren vanuit de wens met de hele wereld in haar eigen taal te kunnen spreken. Vloeiend Chinees zit er ook voor mij niet in en Arabisch komt later wel. Maar Spaans leek mij wel binnen bereik. En dat bleek het ook, zij het niet zonder slag of stoot. Ik heb altijd geweten dat ik het ergens voor leerde, alleen nog geen idee waarvoor precies. Tot na zeven jaar les en noeste oefening een lang gekoesterde hartewens plots een fluistertje gaf. Tsja, dat heb je met dat hart van mij. Als zij dat wil, dan moet dat. Een echt plan zit er nooit bij. Bij dat fluistertje. Van mijn hart.

Ik groeide op in de early eighties, met punk, ongekende hongersnoden en Frank Boeijen. Met stevige en gevoelige protestsongs van idealisten. In een wereld die dat niet was. Tijdens de eerste televisie-actie om geld in te zamelen voor uitgehongerd Ethiopië zat ik, nog geen 10 jaar oud, verbijsterd voor de buis. Die verschrikkelijke beelden en de ontroering van Mies Bouwman staan me in het geheugen gegrift. De ontreddering maakte in de jaren erna plaats voor daadkracht en de wil de wereld elke dag een beetje mooier te maken. Over het resultaat van mijn handelen valt te twisten, maar zo lang de intentie telt breng ik het er niet slecht vanaf.

Een slordige 40 jaar na het aanvlammen van de wens om te helpen daar waar mensen hulp het hardst nodig hebben, maak ik het waar. Dus zet een snikkende Frieda me liefdevol af bij vertrek 2. Ook zij weet dat mijn hart toch wel gaat waar het moet gaan. En om het Mies nou kwalijk te nemen…

Verstuurd vanaf F3