34. Verjaardag

Mijn 43ste verjaardag start met felicitaties via whatsapp, wordfeud en email van over de hele wereld. Ik ben internationaal jarig vandaag, 32 uur lang. Terwijl Frieda ontbijt op bed voor me maakt, zingt mijn broertje met zijn gezin 'Wel gefeliciteerd' uit mijn telefoon. We hebben alle tijd, want we hoeven pas om 9 uur bij het Dingo's hostel te zijn voor onze veiligheidsvideo. We gaan met vierwieldrive jeeps rijden op het zand van Fraser island. Dat is vrij pittig als je dat nog nooit hebt gedaan. Zo leren we dat je vooral niet teveel moet sturen, nooit door zout water moet rijden en links moet houden op het strand. De maximum snelheid van 80 km/h lijkt me vrij optimistisch, maar ik onthoud hem toch maar.

Dan komen de drie jeeps, die bij nader inzien Landrovers blijken, aanrijden. Vol met jonge meiden...dat had onze reisagent toch echt anders doen voorkomen. We stappen achterin de auto van de gids. Twee lage banken over de lengterichting van de wagen, geen handvatten waar de veiligheidsvideo het over had. We proppen onszelf achterin en de sfeer zit er meteen goed in. Een kort ritje brengt ons bij de pont naar Fraser island waar ik een zeeschildpad met zijn hoofd boven het wateroppervlak zie drijven. Het zand van Fraser komt dichterbij. Geen huizen of wegen, alleen maar zand, bos en 4WD auto's. Dan schieten we vooruit en hotsen we het strand van Fraser op. Het zand piept stroef onder de wielen, er is veel verticale beweging. Rechts een blauwe oceaan met af en toe een walvisstaart, links een groen woud met rondcirkelende zee-arenden. Dit is vet cool.

Het kamp waar we verblijven is dat niet. Met kleine tenten, matjes, kamptoilet en openluchtdouche...geen stromend water of electriciteit. Dit is niet  waar we om gevraagd hebben. Als we een vieze slaapzak uit een paar kisten buiten moeten pakken, is voor mij de maat vol. Ik zeg eerlijk dat dit niet is wat we verwachtten en dat ik dit wel heel erg basic vind. Terwijl we aan ons middagprogramma beginnen probeert de kampgastvrouw iets anders te regelen. We gaan naar een gigantische zandverstuiving. Nog groter dan die in Rainbow beach, buitenaardser ook. We zwemmen in een groot koud meer en wandelen op blote voeten kilometers door het zachtste zand van de wereld. Op de terugweg rij ik voor het eerst in een 4WD, op hard zand een makkie, op zacht zand een hel. De auto heeft een geheel eigen wil en hoewel het het beste is om het stuur los te laten, wil ik met iedere vezel in mijn lijf wild naar links en rechts sturen. Van buiten blijf ik kalm en ik stuur ons door het mulle zand en de hotsebotsweg heen. Heel erg cool.

Inmiddels is ons duidelijk dat we echt in deze tenten moeten slapen, er is niets anders beschikbaar helaas. Clint, onze stoere gids, knipoogt naar me en zegt dat hij iets gaat regelen. Na 5 minuten sippen, geef ik me er aan over en geniet van de prachtige zonsondergang, het heerlijke eten, de verjaardagliederen en een heerlijke chocoladetaart met M&M's en 6 kaarsjes. Als ik ze uitblaas, wens ik een schoon bed vanavond. Het gezelschap is uitmuntend, veel jonge meiden maar bij gebrek aan leerlingen op deze eerste schooldag, vullen zij die leegte met energie en plezier. We blijken er weer prima tussen te passen. Na het eten komt Clint met brandschoon luxe beddengoed aanzetten, waarmee we onze spartaanse tent tot een klein paradijsje omturnen.

Dan is het tijd voor de sterrenhemel op het strand. We pakken een paar toch al vieze slaapzakken en strijken met een groepje neer op het stikdonkere strand. Nog nooit zag ik zoveel sterren. Clint geeft uitleg over het zuiderkruis en wat andere sterrenbeelden. Hoe langer ik kijk hoe meer sterren ik zie, er vallen er een paar. Dan neemt Clint ons mee naar de waterlijn en geeft ons de opdracht om achterwaarts naar de oceaan te lopen zoals Michael Jackson dat zou doen, met slepende pas. In het aardedonker zie ik mijn voetstappen oplichten, als ware ik John Travolta himself. Ik ben verrukt, nog meer sterren! Het blijken algen die oplichten als ze worden bewogen, prachtig. We liggen nog wat na op strand, zingen liedjes, maken grapjes en zien meer sterren vallen dan ik wensen heb.

We poetsen onze tanden in de open lucht, wel binnen het dingohek dat het voedselgedeelte van het kamp omgeeft. De tenten staan buiten het hek dus daar mag je absoluut geen bagage mee naar toenemen. Alleen de geur van een tas waar eten in heeft gezeten trekt de dingo's al aan. Dus onze rugzakken liggen in metalen kisten binnen het hek en wij slapen er buiten. Ik ga nog 1x naar het WC-tentje en hoop vurig dat ik het daarmee tot 5:50 uur red. Gewapend met grote stok om eventuele dingo's weg te jagen en haperende zaklamp lopen we naar onze tent. Op het harde matje draaien we lang tot we in slaap vallen. Warm van de luxe dekbedden word ik wakker, stik, ik moet heel nodig plassen. Frieda moet mee, we mogen niet alleen. Opnieuw gewapend met stok en zaklamp, zien we ieder struikje aan voor een dingo, maar we redden het dingoloos tot de WC en terug naar de tent. Op het geluid van een ruisende oceaan val ik eindelijk in slaap.

Om 5:50 uur wekt Clint ons en ik loop direct naar de oceean vlak achter onze tent. De zon komt majestueus op tussen de wolken. Zonnestralen in alle richtingen. Nooit eerder had ik een verjaardag met twee zonsopgangen nu ik tot 8 uur jarig ben. De kokkin heeft boterhammen met een gaatje in het midden gemaakt en bakt ze met ei erin op de BBQ. Ik smul ervan samen met een kopje oploskoffie. Geluk zit hem in kleine dingen, ook op mijn 43ste verjaardag.

Geschreven binnen de veilige omheining van ons strandkamp op Fraser