De dubbelhoge Skybus express deluxe zoeft ons in slechts 30 koele minuten naar hartje Melbourne. Mijn horloge springt drie uur verder, links en rechts meer kangoeroes dan in de drie maanden van onze vorige reis hier. De skyline van een wereldstad doemt op in het avondrood. Ik vermoed dat ik het hier ontzettend naar mijn zin ga hebben.
Vanuit onze prachtige hotelkamer op de 23ste (!) verdieping kijk ik hoog op naar wolkenkrabbers van metropolitisch formaat. Verheugd dat het onderkomen dat Frieda lang geleden al voor ons uitzocht alle verwachtingen waarmaakt, dalen we in een paar liftminuten af naar straatniveau. De warme avondlucht, de kleurig verlichte gebouwen in het avondschemer, de geur van verkeer en tien soorten eten door elkaar. In een flits brengt het me terug naar New York, ontroering overvalt me. Wat ben ik dol op dat bruisende, diverse, imperfecte van zo’n altijd een beetje viezige stad. Overal voel ik me uiteindelijk thuis, maar hier duurt het nog geen seconde.
Overal mensen op straat, muziek langs het water, alles prachtig verlicht tegen de donkere hemel. We wandelen weer op een plek waar dat de bedoeling is. Zonder jas en zonder tas, zoals ik dat het liefste doe.
Hongerig weten we laat op de avond sushi en water te bemachtigen. In ons hotel doen ze er gratis wijn bij, omdat de TV het niet doet. Ik kijk uit naar wat er morgen stuk gaat.
Verstuurd vanuit Melbourne
Maak jouw eigen website met JouwWeb