AO

Natuurlijk slapen we heerlijk in het kingsize bed. Lekker lang ook, want tot onze grote opluchting mag je hier zelfs ontbijten tot 11 uur. Dus schuiven we fashionably late aan in The Salted Egg, het hotelrestaurant. Bevreemd bekijk ik de menukaart, waarop uitsluitend Aziatisch geïnspireerde ontbijtjes prijken. Ik kies lekker veilig voor iets met geprakte avocado op een bruine boterham. Hééét met drie eetjes! Morgen misschien toch maar de pandanrijstpuddinkjes....

We slenteren met de joggers mee richting het park.  Mooi voor morgen, want aan de andere kant van de rivier doemen enorme lichtmasten op. En waar een lichtmast is, daar wordt gesport. Frieda gaat steeds sneller lopen. Eenmaal tussen de stadions laat ze daar waar voetbal op staat rechts liggen om linea recta naar de Rod Laver Arena te stappen. Overal werkzaamheden, hekken, mannen met helmen en felgele werkkleding, want hier staat over een weekje of drie de Australia Open op het programma. 

Nou is Frieda in Nederland inmiddels meer van de padel dan van de tennis, maar in het heiligdom met de blauwe kunststof banen is ze plots weer een Heuse Tennisser. Dus gluren we door elk hek, schiet ik een mooi plaatje midden voor de gigantische entree en aanschouwen we een van de bijbanen in levende lijve. Bouwvakkers zijn er zelfs nog bezig de tennisvloer erin te leggen. Geinig gezicht. We lopen voor koffie tussen de lunchende werkmannen het café van het nationale tenniscentrum in.  Wat een complex! We zijn de enigen op een plek die straks gitzwart ziet van de mensen. Frieda doet een huppeltje van plezier. 

In het centrum mengt en mixt Australië met Azië en een vleugje Europa. Vrijwel elke tweede winkel verkoopt iets Japans, Chinees of Koreaans. Driekwart van de restaurants kookt uit de Aziatische keuken. Dus eten we voor de vierde keer in nog geen 24 uur tijd Aziatisch en zijn we de trotse bezitters van een rol nipponplakband uit de Japanse supermarkt. Frieda denkt opeens overal beroemde tennissers te zien, wat hilarische momenten oplevert rondom niets vermoedende voorbijgangers. Vermoeid zoeken we lang naar de muffin die Frieda zichzelf heeft beloofd, om er na een uur achter te komen dat in deze stad na 3 uur geen koffiebar meer open is. Pfff, wat zullen ze lekker slapen hier. Dan maar een dikke plak voorverpakte carrot cake van de SevenEleven aan de overkant. Hij smaakt er niks minder om.

Verstuurd tijdens de voorbereidingen van de Australian Open