Tasmanië

Na een kwartiertje tevergeefs wachten bij de verkeerde bagagecarrousel, trek ik onze rugzakken alsnog van de juiste band. Hobart airport is toch iets groter dan ik dacht. Ik was effies afgeleid door de snoezige snuifhond die over alle koffers heen huppelt op zoek naar verboden waar. Hier scant men echter niet zozeer op drugs, ongewassen geld en zelfs niet op wapens. Nee, de grootste misdaad die je hier als binnenkomende toerist kan begaan, is het meenemen van een potje honing. Want vandaag landen wij in een van de kwetsbaarste ecosystemen van de wereld. Tasmanië.

We waren het al lang van plan en toch ook weer niet. Tot we ons plots realiseerden dat als we dit unieke eiland niet op deze reis zouden aandoen, onze kans erop voorgoed zou kunnen vervliegen. Precies het juiste seizoen, in de buurt en nog jong genoeg van geest en lijf om er het uiterste uit te halen. Dus boekten we met vlinders in de buik een retourtje Hobart. Het leven is te kort voor twijfels.

Meteen bij aankomst merk ik dat dit een hele andere plek is dan, wat ze hier in Australië, het ‘vaste land’ noemen. Ruiger en groener landschap, heerlijk frisse lucht, warme, felle zon. En na de zeer beschaafde vastelanders, opeens ook luid, ongepolijst publiek. Althans de mannen. Tasmanië is een hele andere plek. 

We komen hier voor weergaloze natuur, maar slenteren vandaag eerst naar souvenirs met duivelprint voor mijn oudste nichtje. Die viel er als een blok voor nadat ik een exemplaar filmde in de opvang. Nou is vrijwel elke redelijk bemeten stad in Australië bepakt met massa’s souvenirwinkeltjes. Shopjes die uitpuilen van de koelkastmagneten, T-shirts en onderzetters met inheemse fauna erop. Hier in Hobart moeten we twee uur zoeken. Wij. Met Google er gewoon bij. De aanhoudsters winnen uiteindelijk.

Hobart blijkt groter dan ons vooroordeel toeliet. Zo groot dat parkeren ook opeens weer een dingetje is. Ik grap naar Frieda dat die gratis upgrade naar een SUV ons nu niet zo heel handig uitkomt. Ze is dolblij, want op het vliegveld nam ze pruilend precies de compacte huurauto in ontvangst die we hadden gereserveerd. Ik geef haar geen ongelijk, ook ik ben inmiddels zo gewend aan die gratis upgrades dat ik soms even moet slikken bij gewoon goede service. Maar ook hier op Tasmanië reist een gunstig universum met ons mee door de Apple carplay in onze Suzuki onklaar te maken. Jammer zeg. Nu rijden we een gloednieuwe MG SUV. Frieda glimt van plezier.

Met een buik vol Nepalees, ook op Tasmanië neemt de oosterse keuken de leiding, plof ik neer op ons grote kingsize bed. Het uitzicht op de gigantische baai is prachtig. Antarctica lijkt vlakbij.

Verstuurd vanaf 42 graden zuiderbreedte