Ik ren in de hitte van de tweede kerstdag langs de Yarra river. In de schaduw van de bomen tel ik de bruggen die ik passeer, opdat ik de weg terug weer weet te vinden. Het wordt me vaak gevraagd, of ik het nooit spannend vind zo op reis of aan het werk in het onbekende. Altijd. Het kind in mij roept altijd dat zenuwen op haar plaats zijn, dat het best vies kan tegenvallen en dat in het veilige, vertrouwde blijven toch echt de beste keuze is. Zo lang als ik mezelf ken durf ik heel goed bang te zijn. Misschien dat ik er daarom best aardig in ben, in avonturieren. Dus hol ik vandaag weer ergens waar ik nog nooit was.
Ook Frieda trotseert haar angsten en pakt zelf de lift naar de gym op de 29ste verdieping. Hoger gaat ie niet en wie haar goed kent weet dat ze liever 29 trappen beklimt dan in haar uppie de lift te pakken. Met een rood hoofd van de warmte haal ik haar op om een stukje te zwemmen in het piepkleine rooftop zwembad. Uitzicht op die fantastische skyline, wat een dag!
We hebben het al een paar dagen in de planning, naar het Exhibition center om de hoek. We liepen er al op onze allereerste dag in Melbourne tegenaan. De BBC Earth Experience. Ingesproken door David A. himself. Wie mij goed kent weet dat hij geen grotere fan kent dan mij. Ik bewonder zijn jongensachtig enthousiasme mateloos. Wat hij gezien moet hebben in zijn lange, lange leven. Da’s nog es een avonturier.
Dus stipt om 4:30 PM staan we voor de grote zwarte deur die ons toegang zal geven tot The Experience. Alleen hier in Melbourne te beleven. We lopen de grote zaal in, overal mensen op zitzakken op de grond. Enorme bioscoopschermen overal in de ruimte, ook in het midden. Frieda bemachtigt vrij direct twee zakjes die zo lekker zitten dat ik eerst in slaap val. Dat effect heeft David wel vaker op me….
Zodra ik wakker wordt schuift het ijslandschap van Antarctica aan me voorbij, pinguïns voor en achter me, zeeluipaarden, ijsberen. Afrika volgt, Europa. Plots rijst het Andes gebergte recht uit de grond omhoog. Mijn adem stokt, wat is dit mooi gemaakt. Via wat voorstellingen in zijkamertjes lopen we zo de fotoshoot in. Met eindelijk een foto van ons tussen de pinguïns op de Zuidpool op zak, verlaten we jolig het gebouw. Veel leuker dan de meubelboulevard.
Na dagen van avondactiviteiten en gesloten restaurants strijken we eindelijk weer eens neer aan Een Tafeltje in een Italiaans restaurant. We likken onze vingers, borden en glazen helemaal schoon. Heerlijk! Straks nog even de Grinch afkijken. Het is voor ons Nederlanders tenslotte nog steeds Kerst.
Verstuurd op Boxing Day
Maak jouw eigen website met JouwWeb