Oudjaar

Met mijn voeten woel ik tot het koele zand. Een briesje koelt net genoeg om hier heel aangenaam te loungen. Hier op het strand van Adelaide, op Nieuwjaarsdag. Een van de drukste dagen van het jaar, de drukte laat zich grofweg vergelijken met het strand van Heemskerk op een regenachtige dag. Precies goed.

Het is een ongewoon koele zomer, zegt men hier. Gelukkig maar, want ik was geheid in de fik gevlogen bij temperaturen richting de 40 graden. De bewolking neem ik ook de koop toe, scheelt ook weer een extra keertje 50+ smeren. Wat brandt de zon hier machtig fel zodra de wolken een kiertje open zetten.

Oudejaarsavond zit er er eindelijk voor de hele wereld op. Terwijl wij rond 23:30 uur in het park naast het giga cricket stadion wachten op de vuurwerkshow, aanschouwen we die van Sydney op de mobieltjes voor ons. Vreemd dat tijdsverschil in hetzelfde land. Niemand echt dronken, geen rotjes in je capuchon, geen cobra’s op je auto, pasgeboren babies knikkebollen in de armen van hun vaders. Hoe mooi kan dit feest zijn. Met zijn allen tellen we onder de eucalyptusbomen de seconden tot 2024 af, gevolgd door exact 10 minuten prachtig en luid vuurwerk. Ik bel mijn familie rond theetijd, hun feest komt nog.

Na een heerlijke, net iets te korte nachtrust bel ik om precies 9:30 uur in in de middernacht van Nederland. Donker en veel gezelligheid. Nog even en dan zien we elkaar weer. Mijn broer vraagt of de eerste 10 uur van het jaar nog bijzonderheden bevatten, dan weet hij dat vast als hij ze gaat beleven. Tijdreizen brengt haar eigen humor met zich mee. Natuurlijk maken wij op 1 januari de volstrekt verlaten hotelgym nog even onveilig. Dat zit veel lekkerder straks aan het strand.

Met mijn voeten in het zachte zand maak ik contact met een andere kant van Adelaide én neem ik langzaam afscheid van deze heerlijke stad. Morgen avonturieren weer verder. Ik ben benieuwd waarheen.

Verstuurd met uitzicht op zee