Het Verschil

Omdat de vogeltjes me al vroeg wakker fluiten, open ik rond 6:15 uur al mijn mail. Met ontroering lees ik de vele berichten van lieve familie, vrienden en bekenden die willen bijdragen aan het tehuis. Geheel tegen mijn gewoonte in stuur ik een link om te doneren. Binnen enkele minuten stroomt het binnen. Recht mijn hart in. Dus kan ik niet meer slapen….

Een beetje overrompeld rol ik mijn pilatesmat uit voor een uurtje aarden en tot mezelf komen. Als ik even de tussenstand check, dringt de volle omvang van dit collectieve gebaar van naastenliefde langzaam tot me door. Er is iets in gang gezet dat het verschil gaat maken voor hen die dat het hardst nodig hebben. Iets dat zonder moeite of plan is ontstaan en alleen maar mogelijk is door iets dat ons allemaal raakt en bindt. Niet eerder voelde ik me zo gesteund in mijn verlangen de wereld iets mooier te maken. Ik ben er stil van.

Omdat ik vanmiddag bij de dochter van Rubén en Doris bent uitgenodigd, besluit ik wat te dwalen op zoek naar voetbalplaatjes en Lego voor de jongens. In Perú kan je vast ook niet met lege handen aankomen. Met genoeg kadootjes op zak pak ik twee rammelbusjes naar een wat sjiekere wijk. Met nadruk wat sjieker, want dat is hier een zeer betrekkelijk begrip. Er is wat minder verkeer op straat, sommige huizen zijn van buiten beschilderd en de natuur is iets dichterbij. Maar de draden steken ook hier uit de muren, de stoep zit vol gaten en overal ligt afval waar zwerfhonden in snuffelen. Ietsies sjieker dus.

Karina en Jan-Paul koken weer iets heerlijks met vis, limoen, ui, rijst, tomaat en het paarse maisdrankje chichimorada. De kleine Nicolas, dolgelukkig met zijn voetbalplaatjes, vraagt me of we in Nederland ook zwarte mais hebben. Nee, alleen gele. Waar maken wij dan onze chichimorada van? Kinderen stellen altijd de beste vragen. En de leukste. Of ik zin heb in een potje bingo? Tuurlijk.

Dat spelen ze hier dus om geld. Heel weinig, maar toch. Ik luister geconcentreerd naar het in rap tempo opnoemen van de nummers in het Spaans. Ik ben twee keer vlak bij een bingo, maar grijp net naast de winst. Het Universum bewaart mijn geluk vandaag voor belangrijkere zaken. Na een paar potjes gezelligheid, stap ik huiswaarts om nog wat lessen voor te bereiden voor morgen. In het rammelbusje breng ik de vrijwilligersorganisatie op de hoogte van de omvang van de nog steeds groeiende donatie. Ook zij zijn er stil van. Dat we maar even met de zusters moeten overleggen.

Vandaag maakte niet alleen voor anderen, maar ook voor mij het verschil. Vandaag werd mijn wereld een heel stuk mooier.

Geschreven met grote dank