Het Project

Een beetje gammel loop ik half tempo naar school. Bij aankomst omhelzen piepkleine chicas in veelkleurige klederdracht me innig. “Kom je ook naar ons kijken?”. Ik kijk Joselyn vragend aan, moeten wij deze klas niet nu gewoon Engels geven? Eh…oh ja, ze hebben een modeshow. Dat is hun project.

Al bij de start heb ik tranen van ontroering in mijn ogen. Niet in de laatste plaats, omdat ze mijn vaders lievelingspanfluitmuziek opzetten. Even ben ik weer 7 en klussen we samen aan zijn treinbaan onder het genot van deze muziek. Ik kijk een uur lang naar prachtig geklede 7-jaar oude meisjes. Zij, of liever gezegd hun moeders, hebben van gerecycled materiaal, traditionele kleding gemaakt. Ongelooflijk mooi. Er zitten ook dappere strijders bij die een wat meer androgyne Inka strijder zijn. Ze kondigen elkaar aan met informatie over de kleding en hun belangrijkste karaktereigenschappen. Hun project beslaat ook sociale vaardigheden. Brave meisjes zijn hier behulpzaam, leergierig en letten goed op in de klas. Het is ook overal hetzelfde.

Al sinds ik hier ben gonst het van Het Project. Elke jaarlaag moet een project verzinnen met haar klas. En dat moet goedgekeurd door La Coordinatora. In de pauze vraagt Profe Fernanda me of ik ideeën heb voor een project. Mwaah, daar ben ik niet zo van. Maar als je manier van lesgeven veranderen, een project kan zijn dan mag je bij me aankloppen. Fernanda heeft gehoord van De Oefening Met De Dobbelstenen en vraagt me of ze een keer kan kijken als we die doen. Uiteraard. Ze heeft een buitengewoon scherpe blik voor waar onderwijs om draait. En, niet onbelangrijk, ze kan als voormalig directora, La Coordinatora de baas.  

Dus opper ik het workshopje formatief evalueren dat ik mee heb ik mijn rugzak. En Español. Por supuesto! De overige docenten veren ook op. Wanneer? Joselyn omzeilt handig La Coordinatora door direct bij de directrice binnen te lopen. Als je gepasseerd wordt is het zaak nieuwsgierig te zijn naar de oorzaak. La Directora, die al vanaf dag één bijzonder op mij is gesteld, gaat per direct akkoord. Nu alleen nog een datum….da’s een dingetje hier. Maar daar komen ze wel uit.  

Vandaag besteed ik speciale aandacht aan de uitspraak van de ‘h’ en de ‘th’. Het zal mij niet meer gebeuren dat men mij hier nog eens uitnodigt voor ‘geppie gauwer’ – happy hour. Dus halen we allemaal diep adem en laten de ‘h’ aan onze keel ontglippen. Dat pakken de dames heel goed op, met de nodige herinnering uiteraard. Ook de  ‘th’, die het net als in Nederland vaak als een harde ‘t’ wordt uitgesproken, nemen we onder de loep. Met meer succes dan ik van mezelf had verwacht. Van die vreemde profesora die lesgeeft in twee talen die niet haar moedertaal zijn. De chicas verbeteren mijn Spaans naar hartelust. Het mes snijdt altijd aan meer kanten.

Met een voorzichtig biertje op een zonnig balkonnetje aan het Plaza de Armas, start ik de tweede helft van mijn avontuur. Ik kijk er naar uit.

Geschreven met hernieuwde energie